Çocuğu terbiye ederken ona iyi örnek olmalıdır.Çünkü insanın hâl ve hareketi, sözünden daha tesirlidir.

Çocuğu terbiye ederken ona örnek olmalıdır. Onun için,'Lisan-ı hâl, lisan-ı kalden entaktır'denmiştir. Yani insanın hâl ve hareketi, sözünden daha tesirlidir.
Çocuk, ilk gördüğü eşyayı tetkik etme, kurcalama ve sorup öğrenmeye heveslidir. Onun için çocuklara hep iyi ve güzel şeyler gösterilmeli ve soruları doğru cevaplandırılmalı. Böyle çocuğun düşünme kabiliyeti gelişmiş olur.3-6 yaş arası buna çok dikkat etmeli. Bu zaman dilimi, beyin ve zekâ gelişmesi için en önemli devredir.
Hassas ve alıngan çocuklara acı da olsa gerçekleri görmesi ve tahammül edebilmesi öğretilmelidir. Katı ruhlu çocukların ise, onları duygulandıracak örnekler vererek, hassas olmasına çalışılmalı.

Terbiyede sevgi gibi, ciddiyet de çok önemlidir. Çocuğun kötü durumlardan korunması için, kararlı, ciddi ve yumuşak takip çok faydalıdır.

Ana babanın birbiri ile iyi geçinmesi çocuğu mutlu eder. O da büyüyüp evlendiği zaman anne babanın bu güzel geçimi onun için örnek olur. Anne ile babanın geçimsizliği, hele ayrılığı, çocuk ruhunda fırtınalar koparır. Anne ile babanın ayrılığının, evde geçimsizliğin ne demek olduğunu evlada sormak lazımdır.Ateş düştüğü yeri yakar demişler.Basit ve luzumsuz meseleler yüzünden yavrularımızın yüzlerini mahzun,gönüllerinikırık yapmamalı.
Bunu yaparsan şunu vermeyiz, sokağa çıkarmayız gibi bazı cezalar uygun ise de, kesinlikle dayak atılmamalı. Ceza kalp kırıcı olmamalı, kimsenin önünde de yapılmamalı. Yerinde, yaşına göre oyuncak veya sevdiği çeşitli hediyelerle çocuk mükafatlandırılmalı.

Hadis-i şerifte,(Kişinin dini, arkadaşının dini gibidir)