2013 senesinin soğuk bir şubat akşamıydı. Telefonum çaldı. Titrek bir ses "Enver Ağabey vefat etmiş" dedi. "Hastanedeymiş şu anda. Biz gidiyoruz."

"Ben de geliyorum" diyebildim sadece. Sonra giyinip evden çıktım ve Türkiye Hastanesine gittim. Hastane bahçesinde şaşkın bir kalabalık vardı. Herkes birbirine bakıyor, bir şey konuşamıyordu. Ne yapacağını hep ona sormaya alışan insanlar, hâliyle ne yapacaklarını bilemiyorlardı. Hastane bahçesindeki o hüzünlü sessizliğin içinde, titreşerek gezinen yoğun bir yetim kalmışlık duygusu hissediliyordu...

O gece çok garip olduk. Uyuyamadık. İçimize büyük bir yalnızlık çöktü. Ama ertesi gün biraz toparlandık. Eyüp'te Kâşgâri Dergâhı'na çıkan yokuşta, "Kişi sevdiğiyle beraberdir" müjdesine sığınan mütevekkil ve ağırbaşlı bir hüznü birlikte omuzladık. O dik yokuşu Enver Ağabey'den miras kalan "Hayat hayaldir" cümlesine tutunup da çıktık...

Hayat hayaldi gerçekten. Ve Enver Ağabey, o hayali gerçeğin müjdesiyle güzelleştirdi.

Allah rahmet eylesin. Onu çok özledik.

Enver Ağabey'den ne öğrendim

1- Bir kalbin, başka bir kalbi kırmamak için nasıl tedirgin atabileceğini öğrendim.

2- Kalp kırmadan kalıpları kırmanın mümkün olabileceğini öğrendim.

3- Başarı için teferruatla uğraşılmaması gerektiğini öğrendim.

4- İnsanın gerçek cömertliğe sadece mal mülk harcayarak değil, sağlığını ve bütün bir ömrünü insanlara hizmet için harcayarak ulaşabileceğini öğrendim.

5- Gerçek tevazuun ancak insanlara mevki, para veya şöhretlerinden bağımsız olarak değer vermekle ele geçebileceğini öğrendim.

6- Şu hayatta bilinmesi gereken en önemli şeyin, hiçbir şeyi kendinden bilmemek olduğunu öğrendim.

7- Cömertliğin bir davranış biçimi değil, yaşam biçimi olduğunu öğrendim.

8- Hayattaki en kıymetli alışverişin, dua almak ve değer vermek olduğunu öğrendim.

9- İnsanın kendisinden bahsetme oranıyla itibar seviyesi arasında ters orantılı bir ilişki olduğunu öğrendim.

10- Bir insanın temas ettiği her kişide tatlı bir hatıra bırakabilmesi için kendinden vazgeçmesi gerektiğini öğrendim.

11- Ağır hastayken veya dört bir yanı dert ve sıkıntılarla doluyken bile, insanın gülümsemeye devam edebileceğini öğrendim.

12- Önceliği Allah rızası olan bir kişinin, en sıkıntılı anlarda bile bir göl kadar sakin olabileceğini öğrendim.