İzmir Balçova'da iki polisimizi öldüren 16 yaşındaki katili güzide medyamız "çocuk" tesmiye ediyor.
Gerçi Türk Ceza Kanunu'na (TCK) göre de "çocuk" statüsünde.
Kimsecikler kusura bakmasın, tasarlayarak cinayet işleyen biri çocuk falan değil, "katildir" sadece. Hâliyle, bu tip katillerin "çocuk" statüsünde görülmesi fakirin vicdanında zerre miskali "hafifletici nedene" kapı aralamaz.
Çocuk mu dediniz, şehitlerin çocuklarıdır. Hatta oğullarının ölüm haberini alan anneler bile artık çocukturlar. Sezai Karakoç o ölümsüz şiirinde tevekkeli "Çocuk ölünce anne/anne ölünce çocuk..." dememiştir.
Ayrıca 16 yaşındaki bir insan evladı maazallah seri katil de olabilir, sıkı bir mucit de.
Mesela, Pascal kendi adıyla anılan teoremini 16 yaşında keşfetti. Rimbaud da 16 yaşında eser vermeye başladı. İbn Sina derseniz 16 yaşındayken tıp, mantık ve felsefede öyle at koşturdu ki sevmeyenlerine bile parmak ısırttı.

***

Balçova'da karakola saldırarak iki polisimizi şehit eden o katilin "çocuk" statüsünde görülmesine (Ahmet Minguzzi cinayetinde olduğu gibi) toplum vicdanında kapanmayan yaralara sebep olduğu için bu denli kafayı taktım.
Polis katilinin ailesi, "Son dönemde çocuğumuz farklı sitelere giriyordu..." demiş.
Daha geçen hafta bu köşecikte "Sosyal medyanın algoritması vicdan tanımaz; kedi besleyen ile silah sıkan arasında ayrım gözetmez..." demiştim.
Gençler sosyal medyada kimliklerini özgün bir değer olarak değil, algoritmaların kolayca tüketebileceği bir "etiket" gibi pazara sürüyor. Sanal medyanın dalgalı reytingleri de gencin ruhunu takipçi, beğeni ve trend akımına göre şekillendiriyor. Başka bir ifadeyle gencin ruhunu basitleştirip meta haline getiriyor, içsel değerini takipçi/ beğeni uğruna markalaştırıyor.
Ve bir gün o genç gelip bir karakolu tarıyor. Elindeki silahın tetiği algoritmanın kumandasıdır aslında.