Anayasamızın 55'inci maddesinde ücretin emeğin karşılığı olduğu hüküm altındadır. Bu kapsamda Devlet, çalışanların yaptıkları işe uygun adaletli bir ücret elde etmeleri ve diğer sosyal yardımlardan yararlanmaları için gerekli tedbirleri alır.

Aynı zamanda 4857 sayılı İş Kanunu'nun 32'nci maddesinde Ücret ve Ücretin Ödenmesine ilişkin olgular hüküm altına alınmıştır.

Genel anlamda ücret bir kimseye bir iş karşılığında işveren veya üçüncü kişiler tarafından sağlanan ve para ile ödenen tutardır.

İlgili maddeler kapsamında ücretin bir iş karşılığı olduğu hüküm altındadır. Bu anlamda iş sözleşmesinin unsurlarından biri olan ücret, İş Hukuku uyarınca korumaya alınan bir unsurdur.

Ücret, prim, ikramiye ve bu nitelikteki her çeşit istihkak kural olarak, Türk parası ile işyerinde veya özel olarak açılan bir banka hesabına ödenir.

Çalıştırdığı işçilerin ücret, prim, ikramiye ve bu nitelikteki her çeşit istihkakını özel olarak açılan banka hesapları vasıtasıyla ödeme zorunluluğuna tabi tutulan işverenler veya üçüncü kişiler, işçilerinin ücret, prim, ikramiye ve bu nitelikteki her çeşit istihkaklarını özel olarak açılan banka hesapları dışında ödeyemezler.

Bu kapsamda işçilerin ücretlerinin banka hesaplarına yatırılması ve işçilerin ücretlerine maliyetsiz şekilde ücretlerine tam olarak ulaşması önem arz etmektedir.

Ücretin ödeme zamanı

Ücret en geç ayda bir ödenmelidir. İş sözleşmeleri veya toplu iş sözleşmeleri ile ödeme süresi bir haftaya kadar indirilmesi de mümkündür.

Ücretin en az haftalık olarak belirlenmesi, hafta tatili hak edişinin de tespit edilebilmesi açısından önem arz etmektedir. Ancak işgücü piyasalarındaki genel uygulama ücretin ayda bir ödenmesine ilişkindir.

İş sözleşmelerinin sona ermesinde, işçinin ücreti ile sözleşme ve Kanundan doğan para ile ölçülmesi mümkün menfaatlerinin tam olarak ödenmesi zorunludur.

Ücret ile ilgili Yargıtay kararlarında aşağıda yer alan konu başlıkları üzerinde durulmaktadır.

Gününde ödenmeyen ücretler

Ücret alacaklarında zamanaşımı süresi beş yıldır.

Ücreti ödeme gününden itibaren yirmi gün içinde mücbir bir neden dışında ödenmeyen işçi, iş görme borcunu yerine getirmekten kaçınabilir.