Her insanın kendi âlemine göre bir bayramı vardır.

Çocukların bayramları, çocuk ruhu ve sevgisi ile bayramdır. Sözlü ve nişanlı gençlerin ayrı bir bayramları vardır. Orta yaşlıların, her iki kitlenin ortasında bir bayramları vardır ki, onu ancak yaşayanlar bilir.

Yaşlıların bayramı, evlatları ve torunları ile huzur, inşirah buldukları bayramlardır.

Bunları dile getiren nice şair ve edebiyatçılar, bayramları dile getirdiler.

Mehmet Akif şöyle dile getirmiş:

"Âfâk bütün hande, cihan başka cihandır,

Bayram ne kadar hoş, ne şetâretli zamandır!

Bayramda güler çehre-i masum-u sabavet,

Ümmîd çocuk suret-i safında iyandır."

Necip Fazıl ise, şöyle seslenir bayrama:

"Ölüm ölene bayram, bayrama sevinmek var,

Oh ne güzel, bayramda tahta binmek var."

Abdurrahim Karakoç ise böyle dile getirir bayramı:

"Bir adam camiden döndü evine,

Oturdu sessizce yer minderine

Kızı, "bayram" dedi, yalın ayaklı

Adam "bayram" dedi, tam ağlamaklı...."

Aşık Davut Suları ise şöyle seslenir:

"Bugün bayram günü derler âlem eğlenir,

Sen bizim yaylaya gel başın için,

Dertliler oturmuş derdin söyleşir,

Etme intizarı gül başın için."

Kul Himmet ise şöyle niyaz eder:

"Diyar-ı gurbette, Cezayir'lerde,

Eller bayram etsin ben ah edeyim,