Bahar, bir anlamda yaratılışı hatırlatır bizlere İnsan, gençliğin de adeta bir gül çiçeğine benzese de, ihtiyarlığında "uyuşmuş bir kış çiçeğine benzer" demişlerdi

Bahaddin Karakoç, bahar ilgili şiirin de bunu şöyle tasvir etmiş:

"Çiğ düşmüş göklerden,

Ve bir bahar günü doğdun sen..

Kendi kendine ayna oldun nergislerden,

Bir bahar günü doğdun sen...

İlkin horozların göğsüne göründün,

Bir bahar günü doğdun sen.."

Bir başka şair ise, hüzün ile nağmelere dökülen şu mısraları söylemiş:

"Baharı beklerken yazım kış oldu, Her zaman gözümde bir yaş oldu.."

Hayatta bahara ve kışa benzeyen nice hallerimizi yaşarız...

Ama, asude bir baharı ancak ebedi âlem de yaşayacağımızı bilmemiz gerekir...

Cahit Sıtkı Tarancı ise hissiyatını şöyle dillendirmiş:

"Yüzümü bulutlara kaldırıp,

Dua eder gibi mırıldanıyorum,

Kuşlarla otlar ile yıkanıyorum,

Rüzgarla, ilk baharla...

Güneş göz kapaklarımı ısıtıyor,

Ah! Güvenilmez ilkbahar güneşi,

Rüyada mıyım, gerçek mi bu,

Hem var gibiyim, hem yok gibi...

Bir güney kentinde,

Bir kıyı bahçesinde,

Başakların sonsuz salınışı,