Şehâdet, İslâmiyet'i insanlara ulaştırma gâyesiyle düşmana karşı çarpışırken veya düşman saldırısında millî ve mukaddes değerlerimizi muhafaza ve müdafaâ ederken Allah rızâsı için, Sevgili Peygamberimizin yolunda azîz canını seve seve verebilme kahramanlığıdır

Böyle vefat edenlere"şehîd-i tamtam şehîd"denir.

Ayrıca"şehîd-i âhiretâhiret şehîdi"ve"şehîd-i dünyadünya şehidi"vardır.()

Allahü teâlâ, Âl-i İmrân Sûresi 170'te meâlen şöyle buyurmaktadır:

-Allah yolunda şehîd olanlara"ölü"demeyiniz. Onlar, diridirler. Kendilerine her zaman rızk verilir. Onlara azâb olunmak korkusu yoktur. Nîmetlerden mahrûm kalmak üzüntüsü de yoktur.

Dürre't ül Fâhire adlı kitapta yer alan hadîs-i şerîfte de Kahramanlar Kahramanı Peygamberimiz, Efendimiz şu muştuyu tebliğ buyurmaktalar:

-Allah yolunda şehîd olanlar, kıyâmet gününde yaralarından kan aka aka gelirler. Bu kan, misk gibi kokar. Allah'ın huzuruna kadar bu hâl, böylece devâm eder

Son dönem büyük Hanefî fıkıh âlimi Muhammed Emin İBN ÂBİDİN Hazretleri, Seyfeddin Farukî Hazretlerinden şu malûmatı nakletmektedir:

-Şehîdin kul haklarından başka diğer bütün günahları affolur. Kul haklarını da Allahü teâlâ, kıyamette hak sahibiyle helalleştirecektir. Cihad ederken veya hac yolunda yahut hudut boylarında nöbette iken ölenlere bu ibâdetlerinin sevabı kıyamete kadar sürekli olarak verilir. Şehîdlerin bedenleri çürümez. Her şehîd, kıyamet günü 70 kişiye şefaat edecektir.

Şehâdet konusunda Seyyid Abdülhakîm-i Arvasî Hazretleri de şöyle buyurmaktalar:

-Bütün Müslümanlar, kalben, samimiyetle ve severek şehîd olmayı istemekle mükelleftirler. Şehîdliği istememek, Müslüman gibi görünmektir; münafıklıktır

İlk Müslümanlardan başlayarak Sahâbe-i kirâm efendilerimiz, İslâmiyet'in neşre başlandığı ilk günlerden itibaren kendisi de bir Yahudi çıfıtlığıyla zehirlenme neticesi şehîd olan mübarek Peygamberimizden şehidliğin yücelik ve mükâfatını bizzat işiterek günümüze kadar gelen Müslümanlar da Kur'ân-ı kerîm, hadis-i şerîf, âlim ve evliyâ delil ve nakilleriyle elhamdülillah ki şehâdete sevdâlandılar.

İlk şehîdleri, "Asr-ı Saadet"denen Peygamber Çağı Kutlu Zamanda verdik. Ne kadar ilginçtir ki ilk şehidimiz, bir hâtun kişidir. Bir kadın kahraman!..

İslâmiyet, yeni neşv-ü nemâ bulmaktadır. Mekke müşrikleri, Ebu Cehil öncülüğünde bütün kudurganlıklarıyla Müslümanların üstüne üstüne gelerek Allah'ın nurunu söndürme çılgınlığı içindedirler. Yâsir bin Amir ve zevcesi Sümeyye hazretleri dahil bir kısım Müslümanı rehine alıp kızgın çölde dayanılmaz işkenceler yapmaktadırlar. Allah'a ve Peygamber'e îmân edenler, henüz çok az sayıdadır. Onlar, yakan güneş altındaki kızgın sal taşlarında ve kavuran kumlarda işkence edilen kardeşlerini görür, çok üzülür fakat dua etme dışında bir şey yapamazlar:

Tahminen milâdi 615 yılında evvelâ Sümeyye radıyallahü anha validemiz şehid olur. O'nu kocası Yasir radıyallahü anhın şehadeti takip eder

Yüce Kitabımız Kur'ân ve âdeta yürüyen Kur'an-ı kerîm olan Allah'ın Resûlüyle -aleyhi's selâm- O'nun yolundaki azîz ulemâ ve evliyâ, şâyet, şehâdete dair yukarıdaki müjdeleri vermeselerdi, mü'minlerin gözlerinde ahireti, cenneti şehidi, şehadeti böylesine özenilen, gıpta edilesi manzara gerçekliğiyle resmetmeselerdi, acaba ne kadar insan tatlı canına kıyardı Muhakkak ki yine fedâ-yı cân eden gözü pekler çıkardı ama İslâm medeniyet ve irfanında 15 asırdır yaşanan ve hiç şüphe yok kıyamete kadar da yaşanacak olan bu şehâdette yarışma hâli görülmezdi.

Günümüzde din-ü devlet, mülk-ü millet uğruna verdiğimiz şehîdlerimizi, onların kavî îmânlı ana-baba-eş-evlâd, kardeş en yakınlarını hep beraber müşahede ediyoruz. Şu bir masal değildir! Defalarca şahîd olmadık mı: