CHP'nin zihnî ve siyâsî dönüşüme ihtiyacı var. Dönüşüm, yalnızca, bina ve şehirlerde olmaz. Ortada yekpâre bir Halk Partisi yok. Özgür Özel'in CHP'si farklı, Ekrem İmamoğlu'nun CHP'si farklı, Kemal Kılıçdaroğlu'nunki farklı, Kemalistlerin farklı, Ulusalcıların farklı, İzmir'in farklı, Mersin'in farklı, Çankaya'nın farklı, Kadıköy'ün farklı

CHP'de fikrî bütünlük ve görüş birliği yok. Zahmete katlanma, yük çekme, anlama gayreti ve fedakârlık yerine karşılaştığı mes'eleyi laikliğe yamama ve Atatürk'e ihale kolaycılığı esas

Cumhuriyet Halk Fırkası adıyla 9 Eylül 1923'te kuruluşundan, iktidarı kaybettiği 14 Mayıs 1950'ye kadarki o üstenci, buyurgan ve dayatmacı "Devleti kuran benim, ülkenin sahibi de benim, millet kifayetsizdir, ona yön verecek ve onu çekip-çevirecek olan da benim" asılsız, kurgu ve yakışıksız illetli anlayıştan hiç kurtulamadı.

Bülent Ecevit'in, 12 Eylül darbesinde hapse girerken CHP genel başkanı olduğu hâlde hapisten çıkınca yerine dönmeyip DSP'yi kurması, bu yapıdan kaçıp-kurtulma isteğinden olmalı.

CHP'nin Ekmeleddin İhsanoğlu'nu CB adayı göstermesi, Mansur Yavaş'ı Ankara, Ekrem İmamoğlu'nu İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı seçtirmesi, adı konmamış bir dönüşüm ihtiyacının yakın örnekleridir. Bu isimlerin üçü de muhafazakâr-milliyetçi köktendir. Böyle bir garip uygulama, CHP'nin kaht-ı ricâl mecburiyetinden sayılsa bile onlar isteseler de saf kan CHP'li olamazlar. Kendilerini saf kan CHP'li sayanlar, bu partinin seyir köşkündedir. O elit edalı takım, partinin genel başkanını bile emirlerinde görür. Dünde kalmış, zihnen kilitlenmiş bu kadro, tashihe, düzeltmeye, geçmişiyle yüzleşmeye, tövbeye, millete benzemeye yanaşmaz. Bunlar, Tanzimat'tan bu yana devam eden Aydın Yabancılaşmasının, Tek Parti Zihniyetinde yalnızca politikacı olarak değil, gazeteci, yazar, bürokrat, tüccar, sanatçı ve benzeri dallarda milleti aşağı gören, güdülecek yığın telakki eden tiplerdir. Bu saf kan yabancılar, CHP'nin ayağında kelepçe, gözünde kapayan eldir. Bunlardır ki Hilafetin askıya alındığı 3 Mart 1924'ten 100 sene sonra ortada Hilafete dair herhangi bir söz ve cümle yokken Hazreti Ebu Bekir'den Sultan Vahideddin Han'a kadar devam eden ve Sevgili Peygamberimizin -aleyhisselâm- mirâsı olan 15 asırlık bir müesseseyi en zalim tabirlerle tezyif edip bu tarihin şölen yapılması için işgüzarlığa kalkışmışlardır. İslâm ve Osmanlı düşmanlığı, bu malumların iliklerine işlemiştir. CHP yönetim kadroları, başkalarıyla kavga etmek yerine kendilerini hesaba çekip 75 yıldır neden iktidar olamadıklarını milletle ve milletin mukaddesleriyle aralarında hangi uyuşmazlık ve aykırılığın olduğunu, milletin haklarında tuttuğu sicil kaydını görmeleri gerekir. CHP 75 yıldır denizde sallanan cılız bir sandal gibi. Örtülü biçimde yardımcı olduğu veya mesafeli dursa bile destek umduğu darbeler dahi onu kurtaramadı.

Şöyle bir bakalım:

-Halk Partisinin kurucu genel başkanı Atatürk'le İnönü küs ayrıldılar.

-İsmet İnönü, 34 yıl sonra kendisini parti başkanlığından düşüren Ecevit'le dargın gitti.