"Rabbin seni yokluk gecesinden varlığın, itibarın ufkuna eriştirdi. Akıl, ilim, güç, kuvvet, cesaret ve hepsinden de mühimi hidayet verdi."

Vakit seher vakti… Zulmeti kaldıracak günün sarı çiçeği açmak üzere ufukta. Karanlığın rahmine sabahın müjdesi düştü az önce. Bu zulmetin rutubetli toprağında saklı ışıktan tohumlar başlarını uzatıp 'Şimdi daha iyi düşün…' diyerek sanki şöyle mırıldanıyorlardı:

"Ey fâni! Sen, bir zamanlar yokluğun derinliklerinde hepten kayıptın. Unutulmuşluk tarlasına gömülü minnacık bir tohumdun. Münasip zemin ve şartlar oldu kök saldın. Kimsenin adını bilmediği, hatırını saymadığı biri oldun sonra.

Hatırla ki yalnızlığın toprağında Rabbinin bir ihsânı olan Mübârek Hocam, dünyalar tatlısı, merhamet abidesi Enver Abim unutmadı. Seni yalnız, sahipsiz de bırakmadılar.

Rabbin seni yokluk gecesinden varlığın, itibarın ufkuna eriştirdi. Akıl, ilim, güç, kuvvet, cesaret ve hepsinden de mühimi hidayet verdi. Taze bir bahar gibi gün yüzüne çıkardı. Gonca güllerden tebessümler kondurdu akça pakça yüzüne.

Biliyor musun bu yaşadığın kaçıncı seher vakti ey fâni Göz kapaklarının ardına gizlenmekten kurtul artık! Gafletin, uyuşukluğun karanlığından uyan! Aç gözlerini sehere, huzura. Aç kalbini Hak teâlâ dostlarına...

Uyan ve uyandır!

Uyan, yan ve an, seni hiç unutmayan âlemlerin Rabbini ve onun âşıklarını. Güneş ufukta yükselmeden, sen duâlar ufkuna yüksel. Ebedî saadete eriş bütün kalbinle.

Herkes unutsa bile seni unutmayanları sen de hatırla. İçten duâ et onlara. Rabbini ihlâsla zikredenlerden, ananlardan ol. Haydi kalk! Kalk ve miracına eşlik et sevgililer Sevgilisinin, aleyhisselâm..."

Mübarek derin tefekkürden bir grup insanın taş döşeli yolda konuşarak yürürken çıkardıkları ayak sesleri uyandırdı. "Sabah namazı için Kumrulu Mescid'e gidiyorlar" dedim kendi kendime...

İstanbul, gittikçe derin uykusundan uyanıyordu. Martı seslerine, açılan kalın apartman kapı gıcırtıları, yaşlı insanların boğuk öksürükleri, kuş cıvıltılarına rüzgârın bir alçalıp, bir yükselen ıslığı karışıyor, insana tarifsiz bir haz veriyordu.