Kulübemden niçin çıktım, nereye gidiyorum Farkında bile değildim. Anlayacağınız bugün tam meczupluğum; deliliğim üstümdeydi...

Ey gönül, öyle mahzun,

Durarak üzme beni!

İlmin yerinde dursun,

Bozarak ezme beni!

Taşa vurma başını!

Akıtma gözyaşını!

Öyle hilâl kaşını,

Çatarak süzme beni!

İşler karışık niye

Her gün düşer seviye,

Kötüleri iyiye,

Katarak çözme beni!

HOCA, âciz bir kuldur,

Tut onu yerden kaldır!

Ya azat et, ya öldür!

Satarak çizme beni!

ARSLAN, KURT, TİLKİ ARKADAŞ OLURSA

Yine kafam karmakarışık. Sabahtan beri yürüyorum. Elbette birçok noksanlıklarım vardı, fakat bu eksik olduğunu düşündüğüm şeyin ne olduğunu tam bilemiyordum. Kulübemden niçin çıktım, nereye gidiyorum Farkında bile değildim. Anlayacağınız bugün tam meczupluğum, halkın ifadesiyle; deliliğim üstümdeydi. Bir hoştum; ayaklarım başka âleme yürüyor, kafam başka yerlere Hani insan bir şey unuttuğunu fark ederek duraklar, fakat unuttuğunun ne olduğunu bir türlü bulamayarak hafızasını ve elbiselerini kontrol eder, yine hatırlayamaz, nihayet ümidini kesince de aklı geride, adımları ileri gitmek istemeyen bir ruh hâliyle; mecburi istikamet yoluna devam eder ya... işte öyle, ne yapacağını bilemeyen şaşkın gibiydim...

Böyle karmaşık bir kafayla Bağdât sokaklarında yürürken üç gencin kıyasıya kavga ettiklerini gördüm. Birbirlerine tekme tokat vurdukları gibi ağza alınmayacak küfürlerle de hakaret ediyorlardı. "Mesele neydi, neyi paylaşamıyorlardı" diye düşünürken, gayr-i ihtiyari yanlarına vardım. Hiç tereddüt etmeden "Durun ne yapıyorsunuz" dedim, aralarına girdim; "Ey gençler! Neyi taksim edemiyorsunuz" suâlime cevap verecek hâlleri yoktu. Biri bağırarak "Çekil aramızdan ey Divâne! Karışma işimize! Yoksa ayaklarımızın altında telef olursun!" diyerek kenara itti. Ben yine aralarına girdim. Âdetâ yalvarırcasına "Biraz beni dinleyin! Beğenmezseniz bildiğinizi yapın" dedim... Kalplerine ne geldiyse durdular. Hiç vakit kaybetmeden "Size bir ARSLAN, KURT, TİLKİ hikâyesi anlatayım. Ondan sonra da o birbirinize söylediğiniz kötü sözleri, daha başkalarını da bana söyleyin. Lâkin benden bir tek kelime karşılık alamazsınız. Onu da bilin ha..."