Senin yüzüme karşı hakikatleri hiç çekinmeden, eğip bükmeden söylemen var ya... bana yeterBehlül!

Behlül, tevazu göstererek dedi ki:

- Efendim, mezarlıklarda yatıp kalkan, harâbelerde dolaşan, yalnızlığı ve tenha yerleri seven, çocukların maskarası, büyüklerin yüzkarası olan, yine onlar tarafından taşlanan biri için bu kadar hüsn-ü zan fazla olmuyor mu

- İşte bu kadar horlanmaya, hakir görülmeye rağmen bunları hep hoş karşılayan insan, alelâde, sıradan biri olabilir miBehlül

- Bilmem ki Sultan'ım ne diyeyim Siz yüksek görüyorsunuz, halk alçak Yerim neresi

- Kalbim!

- Estağfirullah! Keşke layık olabilseydim! O kadar alâkadar oluyorsunuz ki Sultan'ım, kimine göreBehlül Dânâ, Hârûn Reşîd'in kardeşi, bazılarına göre yeğenin, bazılarına göre ise musâhibin yani nedîminmişim!

- Kim ne derse desin, hepsi de kabulüm. En yakınımsın! Senin yüzüme karşı hakikatleri hiç çekinmeden, eğip bükmeden söylemen var ya... bana yeter Behlül! Herkesin çekindiği bu kudretli hükümdârın hatâlarını, hem de hiç korkmadan yüzüme vurarak irşâd ettiğin için sana çok şey borçluyum!

- Estağfirullah! Hâlâ ne kudretli hükümdarlığından bahsediyorsun Harun Reşid Sultan'ım

- Ahali öyle görüyor! Ya sen nasıl biliyorsun beni

- Tahtın, tacın, bütün servetin bir bardak su bile etmez!

- Tövbe de Behlül! Servetim gizli saklı değil ki hepsi göz önünde. Vadileri dolduran sürülerimin sayısını bile bilmiyorum.

- İşte mesele de burada Sultan'ım! Sen kendini zengin sanıyorsun ama bu sahip olduklarının bir bardak su kadar kıymeti yok!

- Anlayamadım! Nasıl

- Müsaade buyurursanız basit bir iki suâlim var.

- Bilakis... Şarkın en büyük pâdişâhıyım. Benim saltanatım altında nice milletler, şehirler, nice ırmaklar, göller ve deryalar var.

- Eğer kızmadan, samimice cevap verirseniz ben de bu servetinizin pek de kıymetli olmadığını ispat edeyim Efendim.

- Peki! Sor!

- Birinci sorum şu: Çölde susuz kalıp ölecek hâle gelseniz. Birisi çıkıp "Saltanatın ve servetinin yarısını verirsen sana su verip ölümden kurtarırım dese" ne yaparsınız Sultan'ım