İdarede biraz misafir edildikten sonra polis eşliğinde imtihan salonlarına gönderildik. Biraz sonra da boykotçuların bağırışmaları dindi...

Sıkıntım dayanılacak gibi değildi. Bir tarafta sebepsiz yere sene kaybı... ki, benim için felaket denebilecek bir durum, diğer tarafta da din, imân düşmanı sapık bir grubun oyuncağı olmak söz konusuydu. İçim kan ağlıyor, bir çıkış yolu bulmak için kıvranıyordum...İdare;"Son anonsu yapıyoruz" dedi, hoparlörü kapattı.

O anda bir şey göremez, düşünemez oldum. Hemen kalktım, ana binaya yöneldim. Tek başıma; "Delibalta" misali başım önde, burnumdan soluyarak ilerliyordum. Sağdan soldan eli değnekliler de beni çembere almaya çalışıyor, fazla yaklaşamıyorlardı da... Her şeyi göze almıştım, gözüm kararmıştı bir kere... Boykotçuların çokluğuna, sopalarına aldırmadan ilerlerken karşıdan birkaç polisin de bana doğru geldiğini gördüm. Cesaretim arttı, ferahladım. Yan gözle sağıma, soluma, arkaya baktım, birerlikol yürüyüşünde Malatyalı, Trabzonlu, Ordulu, Hataylı birçok arkadaşım da peşime takılmıştı. Hoparlör yine çalışmaya başladı. Bu seferki anonslar:

"Hepinizin kayıtları var! Bu imtihana girenlere bir şey olursa mahv olursunuz! Sakın daha ileri gitmeyin! Sakın bir yanlış yapayın! Yarım saat tehirli başlatacağız imtihanı, bir daha düşünün!"

İdarede biraz misafir edildikten sonra polis eşliğinde imtihan salonlarına gönderildik. Biraz sonra da boykotçuların bağırışmaları dindi, süklüm püklüm dağıldılar. Elebaşlarının dışındaki herkes teker teker geldi, imtihanlar yapıldı.

Biz ise Kemal Sunal filmlerindeki gibi "yalancı bir kahraman" olup çıkmıştık. Gıptayla bakan arkadaşlarımız olduğu gibi, diş bileyen, fırsat kollayanlar da vardı. Bir müddet bahçeden çıkamadık. Dışarıdan akrabalarımız gizlice yiyecek bir şeyler getirip bahçe duvarından içeri atıyor, alıp idare ediyorduk.

Şöyle böyle imtihanlar tamamlandı, normale döndük ama korkumuz bitmek bilmiyordu. Her gün tehditler alıyordum.

Vatan, millet diyen yurda direktir,

Çalışan beyindir, atan yürektir,

İşte bize böyle yiğit gerektir,

Tarih yazan bize, şanım İstanbul.

Gelip gidenlerin ilk durak yeri,

Sözle anlatılmaz onun değeri,