Oyunculardan biri, iki büklüm bir ihtiyar gibi beti-benzi solmuş olarak yanıma geldi. Saçları dağılmış, sesi kesilmiş, dermanı yok gibiydi.

Hepimiz de merak içindeydik. "Şimdiye kadar her şey yolundaydı. Ne oldu bunlara Hastalanan mı var" dedim. İşin içyüzünü bilenler; "Boş ver Ragıp Bey, sen işine bak" deyip geçiştirdiler. Bir kere işkillenmiştim. Doğru yönetmenin yanına gittim:

- Söyle, dedim Yücel Bey. Söyle, gizlimiz saklımız yoktur aramızda. Neler oluyor lütfen

Sağa sola bakınan yönetmenimiz, biraz kem-küm ettikten sonra:

- Malumunuz Ragıp Bey kardeşim; kaç gündür yollardayız.

- Eee bunda garipsenecek ne var Memleketimizi, yollarını, hatta gidecek yerlerimiz de biliyoruz! Malumunuz herkes yolda!

- Benim içim dışım bir malumunuz, keyif için söylemem!

- Sana keyif için soran da yok! Bu tablo ne Neler olmuş da benim şimdiye kadar haberim yok

- İşte ben de onu anlatmak istiyorum

- Eee...

- Az-çok beni tanırsın. Böyle söz vermişim kendime. Büyüklerim tarafından böyle tembihlenmişim. Bir hayat mücadelesi içinde kendimce tezgâh açmış mal satardım. Benim malım; film yönetmenliği, Avrupai ifadeyle rejisörlük. Buğday alıp koku vermiyorum, makina alıp kumaş biçmiyorum. Kaç gündür...

- Konuş çekinme!

- Oyunculardan biri, iki büklüm bir ihtiyar gibi beti-benzi solmuş olarak yanıma geldi. Saçları dağılmış, sesi kesilmiş, dermanı yok gibiydi.

- Artistlik yapmasın!

- Meslekleri Bir kuru değneğe dayanıp duran bir meczup gibiydi.

- Sanatçımıza; "nedir bu hâl" diye sorunca; "Perişanım Yücel Bey, beni Urfa'ya götürmeyin" diye sızlandı. Ben de; "Olmaz! Nehir geçilirken at değiştirilmez! İşi tesadüfe bırakamayız!" dedim, moral verdim ama ancak buraya kadar gelebildik. Size ve diğer arkadaşlara belli etmemeye çalıştık, bozgunculuk olmamasına itina gösterdik. Gördünüz, şimdi yapabileceğimiz bir şey kalmadı. Siz ne derseniz o olsun.

- Ne istiyormuş, derdi neymiş

- Sözün özü"Ben bu paraya oralara kadar gidip canımı anarşinin ortasına atamam!" diyor, başka bir şey demiyor! "Ya ücretimi artırın, ya da"