Elçi, olup bitenleri Sultan'ımıza anlattıkça Harun Reşid, "Gâvur aklı bu kadar olur!" deyip gülüyor, ellerini dizlerine vuruyordu.

Herkes yatışmış yeniden odalarına çekilmişken yeni bir homurtuyla bizim saat homurdanmaya başlamaz mı Yine millet dökülmüş. Abbasi halifesinden hediye gelen saat bağırıp ortalığı yıkmıyor mu Bu sefer daha fena korkmuşlar. Kral, en itimat ettiği şövalyelerini çağırmış ama onlar da korkmuş, sinmişler. Kimse saate yaklaşamıyormuş. Sonunda kâhinleri çağırmışlar saatin yanına. Kâhinler gelmiş hemen teşhisi koymuşlar. 'Majesteleri! Bunun içine şeytan girmiş!' demişler. Bunun üzerine bütün saray halkı geceyi saray dışında geçirmiş. Zavallı saray halkı saat susunca tekrar saraya girmişler ama bir süre sonra şeytan(!) saatin içine yeniden girmiş ve bunlar yeniden dışarı kaçmışlar; böyle birkaç defa tekrarlanınca en sonunda kral, şövalyelerin hepsini toplamış ve iblis aletini ortadan kaldırana büyük bir mükâfat vereceğini vadetmiş. Tabii hiç kimse buna cesaret edememiş. En sonunda bu işten kurtulmanın yolunu bir köylü bulmuş. Ne miymiş bu çözüm Yeni bir saray yapmak

Elçi, olup bitenleri Sultan'ımıza anlattıkça Harun Reşid, "Gâvur aklı bu kadar olur!" deyip gülüyor, ellerini dizlerine vuruyordu. Neden sonra beni gördü:

- Behlül! Sen de burada mıydın Konuşulanları duydun değil mi

- Duydum Sultan'ım.

- Ne garip!

- Îmân fukaraları!

- O maşallah! Katı açılmamış ifadeler bunlar Behlül!

- Estağfirullah Efendim huzur ve saadetimizden dolayı böyle büyük laflar ediyoruz, affediniz!

- Suç yok ki affedelim Behlül!

- Her şeyimiz suç; oturuşumuz, kalkışımız, konuşmamız, sizi tenzih ederim Efendim, bizim neyimiz tam ki

- Lâf atma mı

- Ne haddime Sultan'ım!

- Bak sana bir itirafta bulunayım Behlül: Aklım erdiği günden beri birkaç huzur ve saadet merhalesi yaşadım.

- Nasıl