Korktuğumdan mı ne çenelerim birbirine vurmaya başladı!..
Şahitolduğum bu korkunç manzarayı, bilhassa da tanınmayacak hâldeki bu yüzü, hayatım boyunca unutamayacaktım asla.
Kuvvetle oradan oraya çarpan kol ve bacakları ancak sularla buluştuğunda durmak bildi. Derin bir sessizlik kapladı ortalığı; kulakları patlatacak kadar derin bir sessizlikİhtimal rengim bembeyaz kesilmiş, âdetâ bastığım zeminle bütünleşmiştim, zerre kımıldayamıyordum. Hemen önümde, suyun üzerinde boylu boyunca sürüklenmekte olan hareketsiz bir beden beni benden koparmıştı. Ağır ağır batıyor çıkıyor, akan kan suyu kızıla boyuyordu. Korktuğumdan mı ne çenelerim birbirine vurmaya başladı.Şahitolduğum bu korkunç manzarayı, bilhassa da tanınmayacak hâldeki bu yüzü, hayatım boyunca unutamayacaktım asla. Eziklerin, çiziklerin, derin yarıkların birbirine karıştığı kan gölünün içinde billur gibi parıldayan kocaman bir çift kara göze takıldım. Bütün olan bitene omuz silkercesine semaya dalıp gitmiş bu cam gibi iki parlak göz bebeğinin derinliklerinde, öyle tuhaf öyle sarsıcı bir ışıltı vardı ki Titremem belki de bunlara bakmamdan dolayıydı. Hücrelerime kadar işleyen bir üşümeyle sarsılıyordum. Ölümü bütün iliklerimde hissediyor, akıbetimi düşünüyordum ki birden çözülüverdim. Başladım tanımadığım bu insan için ağlamaya.Kızgın yaz güneşinin kavurduğu hava, iyice yakacak yerde zayıf bedenimi buz kesmişti. Ardı arkası kesilmeyen hıçkırıklarla üşüdükçe üşüyordum.Tam düşüp bayılacaktım ki Sultan'ımın o müşfik sesi yankılandı kulaklarımda:- Behlül!- !!!- Hep ben mi peşin sıra koşturacağım!- Ah Sultan'ım ah! Perişanım!- Niçin Yine ne oldu- Görmüyor musunuz hükümranlık sahandakileri- Görüyorum! Gördüğün gibi gözlerim de kör değil!- Belki de bakar kör!- Yine ne yaptım, neyi göremedim- Bak Dicle artık kan akıyor! Bir şey ifade etmiyor mu senin için- Ha o mu Elbette bir mânâ ihtiva ediyor. Hayatın her an böyle bir akıbetle sonlanabileceğini hatırlatıyor.