Dicle kenarında tek başıma iç âlemimle muharebe ederken, gözümde canlanıverdi Sultan'ımın söyledikleri.

Dışarıda yağan yağmur, gerilere itekliyordu envâiçeşit düşüncelerimi, bütün dert ve sıkıntılarımı. Önce her şey toprağın o tarifsiz kendine has kokusunu duymamızla başlıyordu.

Yağmur sayesinde havalar birden serinleyip sokaklar rutubet karışımı çimen kokmaya başladı mı sorma gitsin, keyfime diyecek yoktu. Hep onun bereketini görürdük. Sarı, kırmızı, mavi, mor çiçeklerle bezenir her yan. Benim işim, bunların her birinin hikmetlerini okumaya çalışmaktı. Az çok dünyayı tanıyor ve olup bitenlerin de farkındayım elhamdülillah.

Ruhum, memleketimin mevsimlerinde, huzur aylarını beklemeye çalışırdı. O ise hep nazlanır, zor gelirdi ne hikmetse. Sessizliğin ve bilhassa yağmurla birlikte bütün mahlukatın kaçıp yuvalarına sığınmalarının sonundaki derin sakinliğin peşindeyim. O sükûnetin fikir dünyamda meydana getirdiği tefekkürü anlatmakta zorlanırdım her daim.

Suya doymuş yapraklar nasıl da capcanlı olurdu. Seyrederken onlara devredilirdi o muhteşem düşüncelerim.

Kulübeden karanlığa bakan iki ürkek göz, ıslak dallardan tutmuş damarları görünen iki el, çelimsiz bir kuru beden, ebedî saadeti dert edinmiş, mevtini bekleyen bir meczubum! Ben ise bu fâni dünyaya ve onun kışına aitim

Dicle kenarında tek başıma iç âlemimle muharebe ederken, gözümde canlanıverdi Sultan'ımın söyledikleri. Yanık yaraları misali kırmızı çiçeklerle çılgına dönüp tutuştu önümde akıp giden nehir ve kıyıları. Yazı takdim etmek için bahar geldi önüme. Sayılı günler değil mi Sonra, hepsi de tek tek geçti gitti. Yazın son busesiydi o firari gök ve o gezgin, kurşuni bulutlar, eteklerinde ne varsa üzerimize döküverdi rahmet olarak.

Açık kapımın önünde, suyu, ağaçları seyrederken kafam başka yerlerde tek başıma bekledim durdum. Büsbütün dertliydim. Bir kuş geldi, ilerideki kalın dallardan birine konuverdi. Gözü hep üzerimde. Sanki dünyaya ve yalnız kalmış hayallerimin üstüne kanatlarını yaymak, pençeleriyle tutup beni kaldırmak için bütün kuvvetiyle bekliyor... Demek, müsait bir zaman ve zemin kolluyordu o da.