Arslan, kurt, bir de tilki; avlanmada ve hayat mücadelesinde birbirlerine yardım etmek, destek olmak için arkadaş olmuşlar...

Sultandan biraz mühlet istedim. Sonuna kadar dinlemesini istirham ettim. Acımış olmalı ki "Tamam devam et..." buyurdular ben de anlattım.

Oysa anlatmak istediğim kendi hâlimizdi. Kullandığım isimler temsilîydi, yani semboldü. Yerine göre Firavun da insan, Musa da... hatta kurt da, sen, ben, tilki de

Merak edenler için baştan sona anlatayım:

Bir ormanlık sahada ARSLAN, KURT, bir de TİLKİ; avlanmada ve hayat mücadelesinde birbirlerine yardım etmek, destek olmak için arkadaş olmuşlar. Bu iş için de plan yapmışlar gayet tabii. Buna göre av hayvanlarının geçebileceği geniş yolları aslan, dar belleri kurt, yuvaları da tilki tutacakmış. Tuzaklarına düşen hayvanı yerine göre tek tek, avın durumuna göre üçü de beraber hücum edecek birçok av yakalayacak, keyiflerince ziyafet çekeceklermiş. Aslında ormanlar hâkimi erkek arslan, onlarla beraber olmaktan ve avlanmaktan utanıyor olsa da bir kere söz vermiş olduğundan, sözünde de durmaya çalışıp ortaklarına yoldaş olmaya devam etmiş.

İlk gün işleri pek rast gitmiş; bir yaban sığırı, bir dağ keçisi, bir de tavşan yakalamışlar. Kurt ve tilki bu ittifaktan gayet memnun ve de av neticesinden dolayı da pek sevinçliymişler. Kuvvetli bir arslanın peşine takılmanın bereketi başlarını döndürüyormuş. "Artık gece gündüz ziyafetimiz eksik olmaz, aç yatmayız" diye düşünüp keyifleniyorlarmış.

Bu düşüncelerle yakaladıkları hayvanları yarı canlı, yarı baygın bir vaziyette, sürükleye sürükleye inlerinin bulunduğu mekâna getirmişler. "Şimdi karın doyurma vakti..." diye düşünüyorlarmış. Gözler Arslan'ın üzerinde. Uzun zamandır aç olan kurt ile tilki, bir an evvel ziyafete konma telaşı içinde âdetâ ağızlarının suyu akıyormuş... Pâdişâhlar pâdişâhının avları adâletle pay etmesini sabırsızca beklerken tam bu arada ormanlar hâkiminin gür sesi duyulmuş:

"Ey tecrübeli arkadaş!" Kime dendiği tam anlaşılmayınca açıklama getiren arslan "İhtiyar Kurt! Sana diyorum. Bu yakaladığımız avları aramızda pay et de adâlet neymiş görelim!" demiş. Kurt vakit kaybetmeden payına ulaşmak isteği ile söze başlamış: