"Ragıp, bak biz okuyamadık" diyerek nasırlı ellerini gösterdi. Çatlaklarla doluydu. Zavallının üzüntüsü her hâlinden belliydi.

Ertesi günü erkenden çıkıp geldi. Ben de masamı toparlamış henüz çayımı yudumluyordum. Çok hatıralarımız olan bu asil arkadaşım yerimi, imkânlarımı hayranlıkla takip ediyordu;

"Ragıp, bak biz okuyamadık" diyerek nasırlı ellerini gösterdi. Çatlaklarla doluydu. Zavallının üzüntüsü her hâlinden belliydi. Ona mümkün olduğu kadar süse-püse aldırmamasını, mühim olan sağlıklı ve imân-ı kâmil olunması... Dilim döndüğünce bu iki esasın lüzum ve ehemmiyetini anlattım.

İFPAŞ'ı gezdirdim. Temiz aydınlık koridorlardan geçerek kocaman geniş granit merdivenlerden çıktık. Montaj odasına köylüm bayıldı. Çok harikulâde buldu. Yerde güzel bir kilim yayılıydı. Duvarlar yaptığımız filmlerin afiş veya sahne resimleriyle süslenmişti.

Deri koltuklarına fes rengi jaluzilerden sızan ışık, insanı âdeta büyülüyordu. Karşı karşıya oturduk. Yeni filmin fragmanına hayran oldu.

"Kendimi bir rüyanın içinde sanıyorum!" dedi.

Çaylardan sonra ofisimdekilerden müsaade isteyerek veda ettik, yürüdük.

- Burası hep İhlas'a mıait

- Evet.

- O hâlde insanlar niçin panik içinde Bu şirket herkesin borcunu öder.

- Pekâlâ, öder de insanlarda o sabır yok! dedim.

- !!!

Sisli bir hava, bulutlu, karanlık bir sema, yüksek İhlas Yuva Evleri, tenha parkların sükûnuna sanki acı bir hüzün karıştırıyordu. Yolda aklıma gelenleri sordum. Ölenler, evlenenler, göç edenlerden bahsetti, gayr-i ihtiyari hüzünlendim. Birçoğunun aşını, ekmeğini yemiştim. Kartla site kapısını açıp girdiğimizde arkadaşımın hayranlığı biraz daha arttı. Tek odalı toprak damlarından gökdelenlerin bulunduğu bir siteye gelmek onun için erişilmesi zor bir şeydi. C/3 Blok'a yaklaşırken bir araba, hızla önümüzden, âdetabizden kaçar gibi gaza basarak uzaklaştı. Aklıma bir şey gelmedi tabii. Her zaman kapalı tutulan blokun kapısı açıktı. Mânâ veremedim, asansöre binip katımıza çıkınca kapımızın da açık olduğunu gördüm, işkillendim. Hiç alışık olmadığım, görmediğim şeydi bunlar. Zile dokundum. Hanım geldi ağlamaktan gözleri kızarmıştı. Sakin olmaya çalışıyordu. İlkokula giden küçük kerimem ile torunum da ağlayarak koşuştular: