Keyfim de morâlim de yerindeydi. Bu hissiyat ile tarif edilen petrol istasyonuna vardım, baktım birkaç otobüs mazot ikmali yapıyor.

Şoför bey muavine "gel buraya!" diyeseslendi, bana da "Valizin var mı" diye sordu. Ben de "hayır, yok!" deyince;

- Bu daha iyi. Muavin, arkadaşın parasını iade et, dedi.

Hemen aceleyle paramı verdiler. Ben defalarca "buraya kadar ne tutarsa hiç olmazsa o kadarını alın" dediysem de ikna edemedim. Adam bir kuruş almadı. Anlayacağınız o yol ayrımına kadar bedava getirmiş oldu.

"Sen her şartta namazını kılıyorsun ya..." dedi başka bir şey demedi...

Teşekkür ederek arabadan indim. Diğer yolcular arkamdan gülerek bakıyordu. Hiçbirinin ne dediğine, ne düşündüğüne aldırmadan;

"Namazımı vaktinde kıldım ya... bu bana yeter! Elhamdülillah…" diyor, başka bir şeyi mühimsemiyordum.

Keyfim de morâlim de yerindeydi. Bu hissiyat ile tarif edilen petrol istasyonuna vardım, baktım birkaç otobüs benzin, mazot ikmali yapıyor. Birine yaklaştım, ön camdaki yazılardan İstanbul arabası olduğunu okuduğum hâlde yine de "ne olur, ne olmaz" kabilinden sordum. Dilim yanmıştı bir kere... Hani bir atasözümüz vardı ya; "Sütten ağzı yanan, yoğurdu üfleyerek yer..." diye tam bana göreydi...

- Beyefendi nereye gidiyorsunuz

- Görmüyor musun İstanbul'a...

- Yeriniz var mı, beni de alabilir misiniz

- Yer çok, atla… deyince geçtim arabaya. Yan yana ikisi de boş olan koltuğun birine kuruldum, çıkardım tesbihimi akşam, sabah okuduklarımı çekmeye başladım.

Namazı düşünmemin bereketiyle Allahü teâlâ bize daha lüks ve daha hesaplı bir yolculuk ihsân eylemişti.

O şoför efendiye uzun zaman duâ ettim. Aklıma geldikçe de…Allahü teâlâ onun gibi güzel insanların sayısını artırsın.

Namaz, Müslümanları, birbirlerine bağlar,

Küskünü barıştırır, nice dostluklar sağlar.

Namazını kılmayan çok pişman olur ağlar.

Haramlardan kaçanın, gider kötü emeli,

Namazla değer bulur, diğer bütün ameli.

Namaza mâniolan işte bir hayır yoktur,

Ehl-i sünnet olana, müjdeler gayet çoktur.