11. asırla birlikte Türklerde dünya yayılmacılığı mukaddes bir kavram kazandı. Cihâd kavramı birtakım farklılıklar gösterse bileOğuz Kağan'ın "Türk Cihan Hâkimiyeti Mefkûresi"ile örtüşmekteydi.Ukbe bin Nâfî'nin, Emevîlerin, Abbâsîlerin İslâm'ı cihâna yayma ideali ile Türklerin "Kızılelma" ve "İ'lâ-yı kelimetullâh" aksiyonları aynı hedefi gözetiyordu.

Türkler 10. asırda İslâm dâiresine dâhil oldular. İslâmiyet kendisine has bir "ümmet" realitesi oluşturmakla birlikte, îtikat ve ibâdet dışında özellikle millî unsurlarda farklılıklar oluştu.

İslâmî aksiyon, asırlarca Türklerdeydi.

Her toplum çağlar içinde mutlaka değişmeler gösterir. Dil, din, târih kültür vb. gibi milleti millet yapan temel unsurlarda yıllar içinde inanılmaz değişmeler yaşanır. Buna rağmen bunların tamâmını kökünden söküp atamazsınız; hattâ düşman istilâsı olsa bile.

Avrupa ilk çağlardan beri Hristiyan'dır. Başlangıçta heterodoks sistem hiç görülmemiştir. Kilise ve Katolik inancı stabildir.

Lâtin Avrupa ve Papalık Katolik sistemin temsilcisi iken, Roma (Bizans) Ortodoks sistemi benimsemiştir.

İstanbul muhâsarasındaki Hristiyan birliği arayışındaki Katolik ve Ortodoksların birleşmesi "zorâki nikâh" gibidir. Katı Ortodoks olan Roma (Bizans) Kilisesi, müfrit Katolik olan Vatikan'a karşı hep soğuk ve mesâfeli olmuştur. Yâni Avrupa birbirinden çok ayrı gibi görünen, evvelâ Ortodoks-Katolik, sonra Protestan olarak birbirlerine mesâfeli hattâ hasım olmuşlardır. Mezhep savaşlarında binlerce Hristiyan ölmüştür.Hristiyanlıkta mezhep din gibi algılanır.

Mezhep: Religious, doctrine, creed. (Dinle ilgili, dindar, inanç, îtikat, doktrin) Altın Sözlük, Golden Dictionary, Türkçe İngilizce, 21. 1. 1985, İstanbul

Batılılar bu anlaşmazlıklar arasında muharref (bozulmuş) İncil dâiresinde birçok inanç sistemlerine ayrılmışlardır. Ama genel parantezde Ortodoks-Katolik-Protestan üçlemesinde kümelendiler.Aslında Hristiyanlar, Protestanlık gölgesinde Hristiyanlığa cephe aldılar.Protestanlığın bir başka yönü deKral VIII. Henry'nin kurduğu bir Hristiyan mezhebi olan Anglikanizmdir. Zâten 16. yüzyıl Hristiyanlıkta reform asrıdır. Bu şu demektir: Katolik Kilisesi'nin gücü engellenmiştir. İncil dîni veyâ Evangelizm Amerika'da yaygın durumdadır. Bugün Kanada'da bir azınlık ve Kuzey Amerika'daki bir kısım halk "Episkopol Kilise" adı altında bu mezhebi benimsedi. Bu Kilise'nin kökeni 1246'lara dayanır. Viking ve Frank soyundan gelen Normanlar 11. yy.da Britanya'yı fethetmişlerdir. İsveç, Norveç, Danimarka, İzlanda, Faroe Adaları, İskoç halkı ve Rus halklarının bir kısmı Viking kökenlidir.Bunlar vahşi, barbar ve vulgar bir kavimdi. Denizden ve karadan ülkeleri talan ederler, öldürürler, esir alırlar ve nesil türetirlerdi. Bugünkü Batı barbarlığının temelinde Viking atalarının gen bağlantıları vardır. Bunlar çok güçlü oldukları için hiçbir topluluk bunları durduramıyordu. Ancak Emevîler bunları yenilgiye uğratmışlardır.

Bundan şu sonucu çıkarıyoruz: Avrupa veyâ geniş anlamda Batı, asırlar boyu şu veyâ bu mezhepten olsa da Hristiyan'dır.Amerika, Avrupa Katoliklerinin kurduğu bir ülkedir. Avusturalya ve İzlanda da ABD gibi Evangelist'tir. O hâlde Batı'da tam bir din kökenli kültür birliği vardır: Bugün Rus ve Yunan Ortodoksluğu Avrupa'dan bâzı konularda ayrılsa bile etnisite ve Lâtin kültürü veyâGreko-Lâtinkültürü Avrupa'nın aslî yapısıdır.

TÜRKLERDE DURUM NEYDİ

Türkler Orta Asya bozkırlarında genelde Köktürk dîninde sâbit kadem olmuşlardır. 8. asırla birlikte Türkler arasında yayılmaya başlayan Budizm, Maniheizm, İslâm ve Hristiyanlık etkilerine rağmen Şamanizm'in yabancı inançları bünyesinde toplayabilmesi sebebiyle gücünden pek bir şey kaybetmemiştir.Şamanizm'e "Türk Paganizmi" adı da verilmiştir. Şamanizm bu değişik dinlerin ortak görüşlerinden etkilenerek bugün Anadolu'da hâlâ köklü bir ritüel sistemi olarak yaşamaktadır ve genelde Bâtınîlik şeklinde tezâhür etmiştir.

Türkler 10. asırla birlikte İslâm dâiresine dâhil oldular. İslâmiyet kendisine has bir "ümmet" realitesi oluşturmakla birlikte, îtikat ve ibâdet dışında özellikle millî unsurlarda farklılıklar oluştu. Meselâ destanlar, edebiyatlar, menkıbeler ve özellikle de diller ayrıydı.

11. yy ile birlikte Türklerde dünyâ yayılmacılığı kutsal bir kavram kazandı: Cihâd Cihâd kavramı birtakım farklılıklar gösterse bileOğuz Kağan'ın "Türk Cihan Hâkimiyeti Mefkûresi"ile örtüşmekteydi.Ukbe bin Nâfî'nin, Emevîlerin, Abbâsîlerin İslâm'ı cihâna yayma ideali ile Türklerin "Kızılelma" ve "İ'lâ-yı kelimetullâh" aksiyonları aynı hedefi gözetiyordu: İslâmiyet'i cihâna hâkim kılmak!

Orta Asya'yı geçerek Anadolu'ya ayak basan Türkler ilk defa Hristiyanlarla karşı karşıya geldiler. 1071 hilâlle haçın ilk büyük kapışmasıdır. Sonraları bu kapışma hiç bitmeden asırlarca devâm etti. Plân hızla ve aksamadan devâm ediyordu. İslâmî aksiyon artık Türklerdeydi. Selçuklu, Moğol belâsı ile boğuşurken, Osmanlı hem Moğol hem de Bizans'la savaşmak zorunda kaldı. Moğollar bâzen Kök Tengrici, bâzen Hristiyan, bâzen Müslüman ve çoğu zaman pagan olarak Türkleri çok uğraştırdılar

Orta Asya Hristiyanlığı ile Batı Hristiyanlığı farklıdır. Batı tam Haçlıdır. Asya Hristiyanlığı Şamanizm'in gölgesindeki pagan Hristiyanlıktır.

Doğu Roma'nın evvelâ Sahâbe-i kirâm'a mağlup olmaları ve esas olarak da İstanbul'un alınmasıyla çöken Doğu Roma'nın (Bizans'ın) Osmanlının (Türk'ün) eline geçmesiyle Batı Haçlı zihniyeti Haçlı ittifâkının genişlemesine yol açtı.

İLK HAÇLI SEFERLERİ

Ka'be-i şerîfe, önce müşriklerin elindeyken 630'da Mekke'nin fethi ile İslâm'ın kutsal mekânı oldu.Hazret-i İbrâhîm'in kıblesi de Ka'be idi. Efendimiz Medîne'ye gelince 16 ayBeytü'l-mukaddes'e doğru namaz kıldı.Bedir Savaşı'ndan 2 ay önce yönü Ka'be'ye çevrildi. Eshâbına Selîmeoğulları Mescidi'nde öğlenin iki rek'atini kıldırmıştı ki "fevelli vecheke" âyet-i kerîmesi nâzil olunca Altınoluk tarafına yöneldi. Bu mescide "Mescid-i kıbleteyn"(İki kıbleli mescid)dendi.Artık Ka'be yalnız Müslümanların kutsal mekânıydı.

Mescid-i aksa, Kubbetü's-sahra, Kudüs, hem Müslümanların (Mi'râc olayı ile), hem Yahûdilerin (Hazret-i Süleyman mabedi ile) ve hem de Beytü'l- Lahm (İbrânce Bethlehem) Hazret-i îsâ'nın doğum yeri olması ve Filistin'de Kıyâmet Kilisesi olması dolayısıyla Hristiyanlarca kutsal sayılıyordu.

Hazreti Ömer'le fethedilip İslâm'ın eline geçen Kudüs, Hristiyanlarca "Cennetin Krallığı" olarak addedildiği için onların buraya sâhip olmak isteğiyle başlattıkları bir dizi savaşlara Haçlı Seferleri denildi.Birinci Haçlı Seferi 1096'da başladı; fâsılalarla 10 seri devâm etti.İlk Haçlı Seferi'nde; Touluse Kontluğu, Flandre Kontluğu, Aşağı Loraine Dükalaığı, Taranto Dükalığı, Normandiya Dükalığı, Vermandois Kontluğu, Halkın Haçlı Seferinin Orduları ve Bizans İmparatorluğu ittifâki bulunuyordu.

Müslüman Orduları ise Büyük Selçuklu İmparatorluğu, Anadolu Selçuklu Devleti, Danişmentliler Beyliği ve Fâtımîlerdi.

II. Haçlı Seferi Alman ve Fransız İmparatorluğu öncülüğündeki Haçlılar Eskişehir, Akşehir ve Konya üzerinden Çukurova'ya inmeyi plânladılar. 8 Ocak 1148'deKazıkbelimevkiinde Türkmenlerin tuzağına düştüler.

OSMANLI VE HAÇLILAR

Osmanlılar 14. yy. sonlarında Varna'da Rumeli topraklarında yâni aslî Hristiyan yurdunda Haçlılarla savaştılar.

Aslında Haçlılar 1272'ye kadar bu seferlere devâm ettiler. Gerçekte haçlı Seferleri 11. asırda da başlayıp zamanımıza kadar devâm etmiştir. Öyle gösteriyor ki "Hilâl-Haç Savaşı" hiç bitmeyecektir. İsrâil'in en büyük destekçileri Hristiyanlar olunca "Küfür tek millettir" (Bakara Sûre-i celîlesi- 120)gerçeği hiç akıldan çıkmayacaktır.

Varna Savaşı'nda Macaristan Krallığı, Lehistan Krallığı, Sırp Despotluğu, Hırvatistan Krallığı, Bohemya Krallığı, Litvanya Büyük Dükalığı, Eflak, Boğdan, Bulgar İsyancıları Kutsal Roma İmparatorluğu ve Papalık Devleti karşısında tek güç Osmanlı Türk İmparatorluğu'ydu.

Balkan devletleri İstanbul'un fethine kadar Osmanlılara karşı altı büyük Haçlı İttifâkı kurdular. Bunlar1364 Sırp Sındığı, 1389 Kosova, 1396 Niğbolu, 1443 İzladi, 1448 İkinci Kosova muhârebeleridir. Görülüyor ki Avrupa hiçbir zaman tek bir orduyla Türklerin karşısına çıkmamıştır.

II. Viyana Kuşatması'nda Habsburg Monarşisi liderliğindeki Kutsal Roma İmparatorluğu ve Portekiz- Litvanya birliği,Kral III. Jan Sobieskikomutasındaki bu savaş Osmanlıya karşı ilk defa askerî iş birliği yaptığı savaş oldu. Bu savaş sonundakiKarlofça Antlaşmasıile Türklerin taarruz dönemi bitmiştir. Bu antlaşma Osmanlı üzerinde büyük bir psikolojik yıkıma sebep olmuştur. Asırlarca düşman devletleri Osmanlıya karşı birleştiren Haçlı rûhu ta Çanakkale'ye kadar devâm etmiştir. Nitekim bu savaştaBritanya İmparatorluğu Birleşik Krallık, Avustralya, Yeni Zelanda (İngiltere), Hindistan (İngiltere), New Founland, Fransa