Bugünlerde gündemimizde yine aynı mesele var: "Suça sürüklenen çocuklar." Hep aynı cümle tekrar ediliyor: "Onlar daha çocuk…" Peki ama soruyorum: Elinde silah taşıyan, tetiğe dokunan, bir canı söndüren genç hâlâ çocuk mudur

Çeteler çok iyi biliyor ki yasalar onlara kalkan oluyor. 16–17 yaşındaki bir genci kullanmak, yetişkini kullanmaktan çok daha avantajlı. Çünkü mahkemede "çocuk" sayılıyor, hafif cezayla kurtuluyor, birkaç yıl sonra sokaklara geri dönüyor. Yani devletin bıraktığı boşluğu, suç örgütleri kendi lehine dolduruyor.

Ama şu gerçeği görmek zorundayız: Can alacak kadar büyüyen, silah taşıyacak kadar büyüyen, cezasını da çekecek kadar büyüktür. Cezaların hafifliği, suçun önünü kesmiyor; tam aksine, suçu cazip hâle getiriyor. Bugün gençlerin ellerinde silah görmemizin en büyük nedeni, işte bu caydırıcılığın olmayışıdır.

"Çocuk suça sürükleniyor" diyerek suçu küçültmek, masum ailelerin acısını görmezden gelmektir. Eğitim eksikliği, ailelerin yetersizliği, sokakların karanlığı elbette önemli faktörlerdir. Fakat ceza yönü güçlendirilmeden hiçbir sosyal politika işe yaramaz. Caydırıcı cezalar olmazsa, çeteler bu gençleri kullanmaya devam eder, toplum ise bedel öder.