Bir çocuğun en büyük düşmanı...

Ne sokaktaki kötü arkadaş, ne internetin karanlık köşeleri, ne de bozuk bir düzenin kirli çarkıdır.

Bir çocuğun en büyük düşmanı, onu Allah'tan habersiz büyüten anne ve babasıdır.

Evet, acı ama gerçektir bu.

Bir çocuk, Rabbini tanımadan, O'nun kudretini bilmeden, O'nun sevgisini hissetmeden büyüyorsa; o çocuğun elinden alınan en büyük miras imanıdır.

Ne mal, ne makam, ne de diploma…

Hepsi bir gün bitecek.

Ama kalbinde Allah sevgisi olmayan bir insan, boş bir kabuk gibi savrulur bu dünyada.

Bugün nice çocuklarımız akıllı telefonlarla büyüyor, ama dua etmeyi bilmiyor.

Nice gençlerimiz büyük hayaller kuruyor, ama ahiret kelimesini duymadan yaşıyor.

Anne babalar, "Çocuğum okusun, iyi yerlere gelsin" diye uğraşıyor — ama Allah'ı bilmeden nereye gelecek o çocuk

Dünyanın zirvesine çıksa ne olur, eğer kalbinde iman yoksa

Bir çocuk, anne babasının aynasıdır.

Eğer evde Allah konuşulmuyorsa, merhamet yerini menfaate bırakıyorsa, eğer Kur'an rafta tozlanıyorsa…

O çocuk, dünyada her şeyi bulsa bile, kendini bulamayacaktır.

Bugün ümmetin en büyük sorunu, çocuklarını dünyaya göre yetiştirmesi ama ahireti unutturmasıdır.

Sanki hiç ölmeyecekmişiz gibi yaşıyor, sanki hesap vermeyecekmişiz gibi büyütüyoruz evlatlarımızı.

Ve sonra da şaşırıyoruz:

"Bu gençlik neden böyle oldu"

Halbuki cevabı basit: Allah'tan uzak büyüttük.

Bir anne-baba düşün…