Zaman zaman anne babamıza dair içimizde biriken sitemleri dillendirmekten çekinmeyiz. "Keşke böyle yapmasalardı…", "Beni hiç anlamıyorlar…", "Çocuklukta bana yeterince ilgi göstermediler…" gibi cümleler dökülür dudaklarımızdan. Belki de haklıyızdır bir yönüyle. Belki gerçekten eksik kaldıkları yerler, yanlış yaptıkları tercihler olmuştur. Ama şu soruyu kendimize sormayı ne zaman denedik: Onlar bu kusurların karşısına hangi fedakârlıkları koydu

Bir annenin doğum sancısıyla attığı her çığlık, hayatımız boyunca bize gösterilen anlayışın, sabrın ve şefkatin sessiz bir temsili değil midir Onun bizi taşıdığı dokuz ay, sadece bir biyolojik süreç değil; geceli gündüzlü endişelerin, hayalleriyle yoğrulmuş bir sevdanın adıdır. Ve bir babanın sırtındaki yük, alın terine karışmış kaygılarla birlikte taşınan hayat mücadelesidir.

Bugün anne babamızda gördüğümüz bütün eksikleri toplasak, onların uğruna katlandığı bir tek gecelik uykusuzluğa denk gelir mi O zor günlerde dillerine doladıkları "Evladım yeter ki üşümesin" cümlesi, kaç kez kendi rahatlarından vazgeçtiklerini anlatmaz mı bize

Ama biz unuturuz.

Unuturuz, çünkü çocuklukta verilen emeğin hesabı sessizce yapılır. Anne babalar faturasını çıkarmaz o fedakârlıkların. Bu yüzden hatırlamak bize düşer. Hele bir gün kendimiz anne ya da baba olduğumuzda… O zaman daha iyi anlarız. Bir çocuğun hasta düşmesine duyulan tarifsiz kaygıyı, uykusuz geçen geceleri, kendi karnımızı doyurmadan önce evladımıza yedirmeyi…

Eğer bugün anne babanıza karşı kırgınsanız, içinizde yıllardır taşıdığınız sitemler varsa, lütfen bir kez de empatiyle bakın. Hatalarıyla insan olan o iki güzel yürek, sizi hayata hazırlamak için belki kendi hayallerinden vazgeçti. Ve inanın, onların kusurlarını büyütmek yerine, bir kez olsun gözyaşlarını hatırlamak, bizi daha iyi bir evlat yapar.

Çünkü haklı olmak kolaydır. Ama vicdanlı kalmak, gerçek insanlıktır.

Rabbimizin emirleri çok açık:

"Rabbin, yalnızca kendisine ibadet etmenizi ve anne-babanıza iyilik etmenizi emretti. Onlardan biri veya her ikisi senin yanında yaşlanırsa, onlara 'öf!' bile deme, onları azarlama ve onlara güzel söz söyle."

(İsrâ Suresi, 23)

"Biz insana, anne babasına iyi davranmasını emrettik. Annesi onu zahmetle taşıdı, zahmetle doğurdu."