Bazen insan olmak nedir diye soruyorum kendi kendime. Diğer canlılardan gerçekten ne farkımız var Doğup büyüyor, sonunda da ölüyoruz. Hepimiz, biyolojik birer makineyiz sonuçta.

Bizi insan yapan duygularımız diyoruz ya çoğu zaman, bu duyguların sadece insana özgü olmadığını anlamak gerekiyor. Doğadaki bütün canlıların duyguları var.

Peki, bu duygulardan ve iradeden yoksun olanlara ne demeli Bu noktada onlara "hayvan" demek haksızlık olur çünkü hayvanlar, doğanın döngüsüne uyum sağlamış, saygı duyulması gereken varlıklar. Kendi kurdukları düzeni hiç bozmadan, insan müdahalesi olmadıkça, doğa ile uyum içinde yaşıyorlar.

Aslında, ahenk ve dengeyi bozan her şey insanın doğaya ve yaşama saygısız yaklaşımından kaynaklanıyor. Bu yüzden, insan formunda olup da duygulardan ve muhakemeden yoksun olanlara ancak "yaratık" denilebilir diye düşünüyorum.

Diyarbakır'da öldürülen 8 yaşındaki Narin Güran, Ağrı'da 2018 yılında kaybolup ölü bulunan 4 yaşındaki Leyla Aydemir, Ankara'da cansız bedeni bulunan 8 yaşındaki Eylül Yağlıkara, Çınarcık'ta kaybolan ve bir gün sonra cesedi bulunan 6 yaşındaki Eylül Umutlu Çaycuma'da cinsel istismara uğrayarak öldürülen 2 yaşındaki Nisanur Bebek, Manisa'da kaybolduktan sonra öldürülen 4 yaşındaki Irmak Kupal, Samsun'da hayatına son verilen 1,5 yaşındaki Ecrin Kurnaz Ve daha niceleri Her biri masumdu. Her biri bizim vicdanımızda onarılmaz yaralar bıraktı.

Bu çocuklar, insan formunda olan ancak insanlık vasıflarından yoksun yaratıklar tarafından aramızdan koparıldı.

Ve maalesef hâlâ adaletin yerini bulmadığı davalar var. Küçücük bedenlere zarar veren, hayvanlara acımasızca davranıp, işkence ederek öldüren kişilerin ceza almadığını görmek toplum olarak bizi derinden yaralıyor.

İnsanlara, doğaya ve canlılara saygı duymayan bu yaratıklar aslında yaşamın ahengini bozan unsurlar. Maalesef bu yaratıklarla aynı dünyayı, aynı kuralları paylaşmak zorunda kalıyoruz.

İnsanlık vasfını taşımayan bu yaratıklara çok daha ağır cezaların getirilmesi, toplumun huzuru için zorunludur.