Bir ülke, bir iktidar, bir hukuk, bir yargı düşünün ki topluca hareketle bir kimsenin 31 yıl önce aldığı üniversite bitirme diplomasını geçersiz saysın ve iptal etsin. Bu, dünya tarihinin geçmişinde de geleceğinde de asla yaşanmayacak bir olay. Bu olağandışı olaya imza atanların hepsinin künyesinde yazılacak olmasından daha önemli Türkiye'mizin adıyla anılacak olması: Biliyor musunuz Türkiye'de ne oldu...

En geri ve son derece istikrarsız bir Afrika ülkesinde bile yaşanması, akla gelmesi mümkün gözükmüyor.

Hukukun böylesine siyasi araç olarak kullanılması son derece korkutucudur. Yerlisi yabancısı yatırımcısı vb'si ne aptal ne geri zekâlı ne sağır ne ebleh ne de kör. Neden diploma iptal edildiğini hepsi biliyor. Ve kanaati açık: Bu ülkede her şey olabilir!

EN KESTİRME YOL

İktidar, gençliği ile başarısıyla İBB'ye hatta üç kez kazanmasıyla İstanbullu ile en zor koşullarında büyük bir dayanışmaya girmesiyle ve bütünleşmesiyle, Cumhurbaşkanlığı koltuğunu neredeyse kesin kazanacak bir noktaya gelmesi ile lideri değiştirmek gibi bir "düşünce" ve "eylem suçu" işlediği için İmamoğlu'nu tasfiye etmesinin en kestirme yolunu seçti.

Bu kadar açık ve seçik. Bunun üzerine de İBB'yi yolsuzluk vb. suçlamalarıyla darmadağın etti ve bir casusluk düğümüyle de zindanının kapısına bir kilit daha vurdu.

İmamoğlu iki gün önceki davada büyük bir özgüvenle ben yargılanmak için değil suçlanmak için buradayım deyince akla Emile Zola'nın iktidara ve orduya yazdığı Suçluyorum! ünlü mektubu geldi.

ZOLA DA HAKARETTEN TUTUKLANDI

Ahat Andican, Halk TV'de olayı Dreyfus davasına benzetti (1894).

Orduda parlak bir yüzbaşı olan Dreyfus Almanya için casusluk yaptığı iddiasıyla tutuklanmış ve mahkûm edilmişti. Kanıt ise Alman elçiliğine yazılan "Size Fransa hakkında bilgi vermek istiyorum" diyen el yazısı mektubuydu. Büyükelçilikte Fransa casusu olan bir hademe çöp sepetinde böyle bir mektup bulmuş ve iktidara teslim etmişti. Dreyfus'un el yazısına benzettiler. Yargılandı ve mahkûm oldu.

Bir "benzerlik" dışında başka hiçbir kanıt yoktu. Dreyfus mektubu reddediyordu. Daha sonra mektubu yazanın orduda bir binbaşı olduğu ortaya çıkmasına rağmen Dreyfus yeniden yargılanmış ama yine mahkûm edilmişti.

Emile Zola'nın ünlü mektubu bu büyük haksızlığa büyük bir isyandı ama o da orduya hakaretten hapse mahkûm edilmişti.

Haksızlık karşısında susan dilsiz şeytandır, deyimimiz, Zola'nın isyanını anlatır. Neyse sonuçta Dreyfus'a sonra madalya takılacaktır...