Özgür Özel, cumhurbaşkanını seçime çağırıyor bir süredir.

Herkes biliyor ki Erdoğan kendi istediği zamanda seçime gider. Takvimi bellidir.

Diyelim ki 100 bin, 500 bin ve giderek artan sayıda seçmen alanları doldurdu, uzun süre seçim için baskı yaptı, o zaman cumhurbaşkanı zorunlu olarak kabul eder mi seçimi, tartışmalı konudur.

CHP'nin bu kalabalıkları seferber etme yeteneği var mıdır, veya yurttaş kendiliğinden alanları hemen seçim için doldurur mu

Bunun için nasıl bir kıvılcım gerekir, kimse bilmez. Gezi'yi düşünün.

Godot'yu mu bekleyecek CHP.

Hayır, Godot CHP'nin kendisidir ve üzerindeki yoğun baskıdan kurtuluşunun ve meydan okuyuşunun tek yolu, resmen seçimi başlatmak ve adayını açıklamaktır.

MEYDAN OKUMA NEDİR

"Seçimi açıkla" bir meydan okuyuş değildir.

"Tarihini açıkla, adayımız hazır bizim" demek de öyle.

Erdoğan adaylığını açıklamıştır, seçim tarihi de aşağı yukarı bellidir.

Seçim sürecini ilan etmiş ve harekete geçmiştir.

Daha neyi bekliyorsunuz

CHP'yi zerre kadar anlamıyorum, ayak sürtüyor ve inisiyatifi sürekli iktidara veriyor, o da oyununu oynuyor.

Adayını açıklamamakla Ekrem İmamoğlu'nun da her açıdan zorluğunu artırıyor. İşte hakkında bir soruşturma daha açıldı.

Erdoğan'ın karşısındaki bir belediye başkanıdır.

Ama Erdoğan'ın karşısında cumhurbaşkanı adayı olsa, çok daha farklı bir siyasal durum yaratılacaktır.

Aday açıklanınca neler olması gerektiğini, arkadaşım Müfit Akyos şöyle anlatıyor. Biraz özetleyerek aşağıya alıyorum.

GENİŞ TOPLUMSAL DESTEK

Özgür Özel'in kızgınlık ve adeta çaresizlikle yaptığı "CHP'ye bir savaş açılmıştır ve biz bu savaşı görüyoruz" açıklamasını dinleyince ben de kızgınlıkla düşüncelerimi ve naif çözüm önerimi yazmak istedim.

Aslında savaş CHP'ye değil, uzunca bir süredir doğrudan Cumhuriyetimize, geleceğimize, toplumumuza açılmıştı ve geçmişin "sürekli devrim teorisi" gibi "sürekli darbe" biçiminde devam etmekteydi. Yanıtı da toplumca olmalı. Önce Kürtlerle. Bir süredir telaşla ve zorlamayla "üç kişi" tarafından bu yönetimle işbirliği içinde yürütülmeye çalışılan "çözüm süreci" çabalarının, DEM'den ve tabanından da kopuk (veya ilgisiz) ve fakat "yetmiş iki milletçe" Suriye üzerinden yürütülen emperyal çabalarla ilişkili olduğu ortaya çıkmıştır.

İŞTE İLK NAİF BEKLENTİM

DEM'in ve aklı başında Kürtlerin,