Milli Eğitim Bakanlığı'nın (MEB) mezra ve köy okulları için uyguladığı bir sistem olan taşımalı eğitiminde köy okulları belirli noktalardaki daha büyük okullarla birleştirilmekte, öğrenciler sabah servis araçlarıyla köylerinden alınıp merkez sayılan köy veya kasabadaki okula götürülmektedir.

Taşımalı eğitimin ne olduğunu daha iyi anlayabilmek için hep birlikte bir empati kuralım: Sabah daha gün ışımadan altı-yedi yaşındaki çocuğunuz yatağından kalkıp karda kışta yola koyuluyor. O ruh haliyle okuluna gidiyor. Öğretmeni elinden geldiğince ona bir şeyler anlatmaya çalışıyor ama o çocuk yarı aç yarı tok bir durumda günü akşam ediyor. Ve o günün sonunda yine aynı sıkıntılarla eve dönüyor.

İnsanın içini acıtan o tablo böyle başlıyor işte. Daha sonraki yıllarda bu sıkıntılar azalacağı yerde aynı zorluklarla devam ediyor. Dört yıl ilkokulda, dört yıl ortaokul sıralarında bu çileyi çekmek zorunda kalan bu çocuklar, sekiz yıllık bu eğitimden sonra lise sınavına giriyor. Ve bu çocukların hepsinden aynı başarı bekleniyor. Daha da kötüsü, bu zorluklar içinde okuluna gidemeyen kız çocukları, okulu terk etmek zorunda kalıyor ve erken yaşta evliliğe zorlanıyor. Bütün bunların sonunda da "eğitimde fırsat eşitliği" deniyor.

Taşıma suyla değirmenin dönmeyeceği çok iyi biliniyor ama nedense bu bir başarıymış gibi bununla da övünülüyor. Bu uygulama yetmezmiş gibi buna bir yenisi ekleniyor. Bu öğretim yılı başından itibaren, getirilen sınırlamalarla taşımalı eğitim daha da zorlaştırılıyor. Belli mesafenin altındaki köylerde bu uygulamaya son veriliyor. "İtibardan tasarruf olmaz" deniliyor ancak bu son uygulamayla temel insan hakkı olan "eğitim"den tasarruf ediliyor!

Duyarlı her yurttaşı karamsarlığa iten bu anlayışın asıl amacının ne olduğu çok iyi biliniyor. Bu hikâye bizi yıllar öncesine götürüyor. Bu anlayış, Cumhuriyetin eğitim alanındaki en büyük eseri olan Köy Enstitülerini kapatmadı mı Ardından köy öğretmen okulları da kapatılınca köyler kaderine terk edilmedi mi Bunun sonunda çoğu -en azındankendi gereksinimini karşılayan köylü, yerini yurdunu terk etmek zorunda bırakıldı. O köyler sahipsiz kalınca dağı, taşı, suyu talan edildi.

Oysa, daha yeni dile getirilen Türkiye Yüzyılı Maarif Modeli'ndeki "Öğretim Programlarının Temel Yaklaşımı"nda, "Türkiye Yüzyılı Maarif Modeli'nde eğitim, herkesin hayat boyu erişiminin teminat altına alındığı temel bir hak olarak görülür. Eğitim alma ve öğrenme; hayatın toplumsal açıdan herkes için daha güvenli, müreffeh kılınması, birlikteliğimizin pekiştirilmesi ve Türkiye Cumhuriyeti'nin dinamik vizyonuyla güçlü bir şekilde varlığını devam ettirmesi bağlamında bir ödevdir" denilmiyor mu