Bu yaz olanları hatırlamaya çalıştığımda, sanki hızlı bir trende gider gibi yaşadığımı fark ettim.

Güzel anları, hatırlamak istediklerimi bir deftere çizecektim, not düşecektim.

Her şeyin birbirine karıştığını gördüm.

Eskiden de zamanın kumu bu hızla mı akardı, yoksa kumun akışı mı hızlandı

Hızlanan bizim telaşlı bakışımız mı

Günler, sıcak bir koşuşturmayla geçiyor.

Sanki gün sonunda, lokmalarını çiğnemeden yutmuş gibi yatağa uzanıyorum.

O kadar uykum var ki olanları gözümün önünden geçirmeye kalksam, uyuyakalacağım.

Halbuki geri alıp bir daha oynatmak istiyorum, 2 bin 500 metrede yanımdan koşarak geçen o beyaz vahşi atı...

Oğlumun çakısıyla koparıp bana getirdiği o sarı çiçeği...

Dağların dev dalgalar gibi yükselişini...

İnsanın endişeleri gerçekte fındık kabuğu kadarken, gördüğü karpuz kabuğu kadarmış.

Böyle büyüteçli gözlüklerle insan nasıl gönlünü ferah tutarak yaşasın

İlk çağlardan kalma beynimizle, modern zamanlarda gezinirken, nasıl tadına varalım anların