Peygamber Efendimiz, "İnsanı cehenneme sürükleyen şey, dilin ürettiği kötü sözlerdir" buyuruyor. Kötü sözlerin en başında da yalan söylemek geliyor.

HAZRETİ Ebubekir (RA) bir gün dilini tutar ve şöyle der: "Benim bütün çektiklerim senin yüzündendir." Gerçekten de insanı musibete uğratan, belalara hedef yapan dilin boş bulunmasıdır.
Onun içindir ki, "Diline sahip olana cenneti garanti ederim" diyor Hz. Peygamber (SAV).
Yine o ufuk insan şöyle buyurdu: "Allah'ım, dilimin şerrinden sana sığınırım." Bir Peygamber dili şer üretmez. Şer konuşmaz. Şerre geçit vermez. Bütün bunlarla beraber Hz.
Peygamber'in "dilimin şerri" sözü ciddi bir uyarı niteliği taşır. En azından bizim gibi dili her şeye müsait olanlar için.
Hz Peygamber bir seferinde şöyle buyurur: "Evet, insanı yüzüstü cehenneme sürükleyen şey, dilinin ürettiği kötü sözlerdir." (Tirmizi, İman 8, İbn Mace Fiten 12).
"İnsan ya doğru ve güzel söz söylemeli veya sükût etmeli, susmalıdır." (Tirmizi, Zühd 60).
Dilin bela ve afetlerinden korunmak için şu hususlara dikkat etmek gerekiyor:
SÖYLENEN SÖZ DOĞRU OLMALI: Hz. Peygamber, çocuğuna seslenen bir kadını duyar. Kadın çocuğuna şöyle diyordu: "Buraya gel, sana bir şey vereceğim." Hz. Peygamber "Ne vereceksin" diye sorar. Kadın "Hurma" cevabını verir. Bunun üzerine Peygamberimiz şöyle buyurur: "Eğer çocuğu çağırıp da kandırsaydın, bir şey vereceğim deyip de vermeseydin bu söz senin amel defterine yalan olarak yazılacaktı." (Ebu Davud, Edep, 79).
Anne ile çocuk arasındaki diyaloglarda bile doğruluktan ayrılmamayı emrettiğine göre Hz.
Peygamber (SAV), "Şakadan da olsa her yalan söz aleyhte yazılan bir günahtır" buyurmuşlardır.
O nedenle günaha karşı iştahlı olmamamız gerekir.
MÜSLÜMAN YALAN SÖYLEMEZ: Hz. Peygamber'in yanına biri gelir ve şöyle sorar:
"Ey Allah'ın Resulü, Müslüman içki içebilir mi" Hz. Peygamber "İçebilir (yanılabilir, günaha girmiş olabilir)" der. "Müslüman hırsızlık yapabilir mi" diye sorar.
Peygamberimiz, "Yapabilir" der.
"Müslüman zina yapabilir mi" diye sorar. Efendimiz, "Evet yapabilir" buyurur. Bunun üzerine adam sorar: "Peki, yalan söyler mi" İşte o anda Hz. Peygamber oturduğu yerden doğrulur ve hiddetle şu cevabı verir:
"Hayır, Müslüman yalan söylemez." Yalan söylemeyi zina kadar, içki kadar, hırsızlık kadar ağır sayıyor Peygamberimiz.
Zira yalan, temel disiplini "doğruluk üzerine kurulan" peygamberlik müessesesinin bütün ilkeleriyle çatışır. Onun için "Asla" der.
Ticaretimizde, ikili ilişkilerimizde, ortaklıklarımızda, alışverişimizde, doğruluk ilkesine riayet ettiğimiz çok söylenemez. Menfaatimizi doğruluğun önüne koyuyoruz.
Kendimizce çoğu kez yalan söylemeyi meşru görüyoruz.
Namazla, hacla, camiyle, Kuran'la yalanın bir yerde olamayacağını düşünemiyoruz.
Doğruluk mutlaka kazandırır.
Görüntüde kaybettirse de neticede kazandırır. Çünkü doğrunun sahibi ve ortağı Allah'tır. Allah için yola çıkan iki ortağın üçüncüsü ise Allah'tır.
Yalan ve sahtekârlık üzerine dünya kuranların ikbali olamaz.
Bazen kazanıyor görünseler de neticede mutlaka hüsrana uğrarlar.
Etrafınıza bakınınız. Emek hırsızlığı yapanların, başkalarının alın terini sömürenlerin nasıl yıkıldıklarını ve yıkılacaklarını görürsünüz.