PEYGAMBERİMİZ
(SAV) bir gün şunları söyledi: Vaktiyle eski milletlerde doksan dokuz kişiyi öldürmüş bir adam vardı. Bu zat yeryüzünde en büyük âlimin kim olduğunu soruşturdu. Ona bir rahibi gösterdiler. "Bu adam en bilgin din adamıdır" dediler.
Adam rahibe giderek, "Doksan dokuz kişiyi öldürdüm. Tövbe etsem kabul olur mu" diye sordu. Rahip, "Hayır, kabul olmaz" deyince adam rahibi de öldürdü. Böylece öldürdüğü adamların sayısını yüze tamamladı. Sonra yine gezerek en büyük âlimin kim olduğunu soruşturdu. Ona bir âlimi tavsiye ettiler. Dediler ki bunun ilmi daha çoktur. Onun yanına gidip "Yüz kişiyi öldürdüm. Tövbem kabul olur mu" diye sordu. Âlim, "Elbette kabul olur. İnsanla tövbesi arasına kim girebilir ki Sen falan yere git. Oradakilerle birlikte Allah'a ibadet et. Allah seni affeder" dedi.Adam denilen yere gitmek üzere yola çıktı. Yarı yola varınca vefat etti. Rahmet melekleri ile azap melekleri o adamı kimin alıp götüreceği konusunda tartışmaya başladılar. Rahmet melekleri şöyle dedi:
"O adam tövbe etti, yeri cennettir." Azap melekleri ise, "O adam hayatında hiç iyilik yapmadı ki. Onun yeri ateştir" dedi. Bunun üzerine Allah'ın emriyle insan kılığına girmiş bir melek çıkageldi. Melekler onu aralarında hakem tayin ettiler. Hakem olan melek, "Geldiği yer ile gideceği yeri ölçün. Hangisine daha yakınsa adam o tarafa aittir" dedi.
Melekler iki mesafeyi ölçtüler.
Gitmek istediği yerin daha yakın olduğunu gördüler. Bunun üzerine onu rahmet melekleri alıp götürdü. Denir ki; aslında kötülerin bulunduğu yere daha yakındı ama Allah yeri yakınlaştırdı ve gitmeyi istediği yere daha yakın oldu.

BİR SEVAP
Ramazan ayında