Dün bir anket yayınlandı. Area Araştırma şirketinin anketi. Bütün sonuçları görmek isteyenler KARAR Gazetesi'nin internet sitesine bakabilir. Benim dikkatimi çeken ise araştırmanın hemen başında bulunan iki sorunun oluşturduğu iki tablo oldu.

Birincisi şu… Hükümetin genel olarak ekonomik performansını başarılı buluyor musunuz

Cevap: Yüzde 77 hayır, yüzde 20.8 evet, gerisinin (yüzde 2.2) de fikri yok.

İkincisine gelelim… Türkiye'de yargı sisteminin tarafsız ve bağımsız çalıştığına inanıyor musunuz

Cevap: Yüzde 75.8 hayır, yüzde 20.6 evet, 3.6'nın da fikri yok.

Yani, bir ülke için en önemli iki meselede durum ikide sıfır. Yaklaşık sekiz yıldır devam eden ekonomik krizin aşılmasına dair beklentiler olumsuzun olumsuzu. Mülkün temeli adalete olan itimat da bir o kadar düşük.

Rakamların cesameti gösteriyor ki iktidar ortaklarının tabanı da umutsuz ve güvensiz.

Bu anketin verileri aslında son zamanlarda yayınlanan neredeyse bütün anketlerin ortak sonuçlarından pek farksız değil. Ekonominin bugününden memnun, geleceğinden de umutlu olan çok az bir kitle var. O kitleyi de muhtemelen büyük kısmı iktidara kıyamayan kesimler, küçük kısmı da ekonomik krizin büyüttüğü gelir dağılımı adaletsizliğinden zarar görmeyen hatta faydalanan kesimler oluşturuyor.

Ama memleketin ortak sesi ekonomi iyi değil ve iyi olmayacak, yargı ise kesinlikle tarafsız değil.

Herkes biliyor ve gözlemliyor ki bu sonuçlara ulaşmak için çoğu zaman ankete bile ihtiyaç yok.

Hayat pahalılığı ve enflasyon gerçeği her gün, her saat toplumun yüzleştiği yakıcı bir meseledir. Yüksek faiz ve bunun ürettiği düzen servet transferine yol açarak sınıflar arasındaki uçurumu derinleştiriyor. Beş yıla yakın süredir eşi benzeri görülmemiş faiz dağıtılıyor ve faturayı ücretli ve sabit gelirliler ödüyor. Türkiye açık ve gizli işsizler ülkesi. Şirketler iflas sırasında ve üretim ciddi oranda düşüşte. Bir ülkenin ekonomik gücünü en iyi anlatan kriter yabancı yatırımdır, yatırımdan ise eser yok. Ve ekonomide daha birçok başka tatsız tablo var ki saysak sayfalara sığmaz.

Böyle bir ekonomiye sahip Türkiye ve ekonomiyi böyle yöneten iktidar aynı zamanda asla yapılmaması gereken bir şeyi yapıyor ve yargıyı bir güç aracı olarak kullanıyor. Mesela, yukarıdaki tabloyu değiştirmek iddiasıyla yola çıkan Ekrem İmamoğlu başta olmak üzere, onunla yol yürüyen veya yürüme ihtimali olan herkesi hapse gönderiyor. Böylelikle ülkenin en önemli başka problemi olan yargı meselesini bir kez daha büyütüyor ve hukuka olan güveni dibe indiriyor.