Genç yaşta, 1963'te motor nöron hastalığına yakalanmış; iki sene yaşayabileceği söylenirken 2018 Mart'ında vefat etmiş olan Stephan Hawking'le ilk tanışmam "Zamanın Kısa Tarihi" adındaki kitabıyla olmuştu.Hawking'de dikkatimi çeken şey, Carl Sagan'da olduğu gibi okuyucusuna neyi nasıl anlatması gerektiğini iyi bildiğiydi. Hawking'in, okuduğum her kitabında ve her makalesinde gözüme çarpan esas özelliği ise "Bilim Yasaları" dediği bir olguya bütün kalbiyle inandığıydı. Tabiat Risalesinin başındaki ihtarda belirtilen "tabiiyyunun münkir kısmı"ndan olanlara, bilim yasalarına sarsılmaz şekilde inanan kişilerin de dâhil olduğunu düşünmekteyim. Hawking'i de rahatlıkla "Tabiiyyun"dan birisi olarak görebiliriz. Tabiatperestlik, son iki asırdır Auguste Comte'un çizdiği çerçeve ile Pozitivizm olarak arz-ı endam etmektedir. Pozitivizm, iki asırdan fazla bir süredir felsefe çevrelerinde inanılması gereken neredeyse yegâne inanç konumundadır. Pozitivizm, bilim dünyasında "Bilimcilik" olarak ortaya çıkmaktadır. Pozitivizm ve Bilimcilik; teolojiden ve metafizikten arınmış şekilde, evreni sadece ve sadece maddi olarak tarif etmeye çalışan bir felsefedir. Karşı çıktığı şey "varlığın başlangıcının ve devamının bir yaratıcıya dayandırılması"dır. Bilimcilik, evrenin ortaya çıkışını, gelişimini ve değişimini bilim yasalarının, başka bir tabirle tabiat kanunlarının belirlediğine inanmak demektir. Bu yönüyle Pozitivizm, Felsefi dinsizlik türlerinden olan ve üzerinde en çok tartışma yapılan Materyalist Felsefenin son iki asırda kendisini ifade şeklidir. Allah'ın İsim ve Sıfatlarının kâinatta ortaya çıkan yansımalarını Tabiat veya Bilim Yasaları olarak takdim etmek için şimdilerde pozitivizme inanmak ve onda ısrar etmek gereklidir. Peki, pozitivizme inanmayı mümkün kılan nedir Bediüzzaman bunu genel bir ifadeyle "Onlar mesleklerinin içyüzünü görememişler" şeklinde izah eder. Pozitivistler "Bilimsel faaliyette bulunmak" ile "Bilimsel faaliyetle elde edilenleri yorumlamak" arasındaki temel farkı gözden kaçırmakla mesleklerinin içyüzünü görememektedir. Bediüzzaman, bazı lise talebelerinin kendisine yönelttiği "Bize yaratıcımızdan bahset; öğretmenlerimiz bize ondan bahsetmiyorlar" sorusuna verdiği cevapla bu farka dikkat çeker: "Okuduğunuz her bir fen (bilim), kendi dilleriyle yaratıcıyı anlatıyorlar; öğretmenlerinizi değil fenleri dinleyin". Bu yaklaşıma göre, mesela Hawking de pek