Dünya aylarının sultanı Ramazan-ı Şerif bir kere daha kuyruklu yıldız gibi geçti ömürsemamızdan, Süheyl Ünver'in dediği gibi inşaallah kuyruğundaki altın tozlarını gönülkubbemize serperek
Ve bayram Bayram gibi olmayan bir bayram
Bayram elbette, 1445 Ramazanının bayramı ama Gazze bize dert oldu. Hepimiz işgal altındaolduğumuzu hissettik ve bu boynu büküklük; bayramı da can evinden vurdu.
Bu hal bir dirilişe dönüşsün diye dua edelim ama önce biz düzeleceğiz ki Allah (cc) da bizidüzeltsin, ıslah etsin.
İşte bayram bu duygularla geldi ve bu yazıyı okuduğunuz dakikalarda yarılamış olacakömrünü.
İster istemez çocukluk bizi bir kuyu gibi kendine çekiyor böylesi bedbin hislerekapıldığımızda.
Dönüyor ve çocukluğun kapılarını çalıyoruz.
Kirli çağdan temiz çağa bir yürüyüş hasreti var hepimizde çünkü.
Çocukluk her insana bağışlanmış bir cennet hayatıdır.
Hazret-i Âdem babamız yetişkin bir insan olarak halk edildi ve doğrudan cennete dahil edildi.
Peki Hz. Âdem çocukluğunu yaşadı mı Hayır.
Havva anamız da yaşamadı.
Ancak onlara cennette bir hayat bahşedildi.
İnsanoğlunun ilk yerleşimi cennetti.
Hz. Âdem ve Hz. Havva cennette yaşadılar ama çocukluklarını yaşamadılar.
Hiç çocuk olmadılar. Çocukluk nedir bilmiyorlardı.
Ama cenneteydiler.
"Ey Adem! 'Eşin ve sen cennette kal, orada olandan istediğiniz yerde bol bol yiyin, yalnız şu ağacayaklaşmayın; yoksa zalimlerden olursunuz'; dedik. Şeytan oradan ikisinin de ayağını kaydırttı, onlarıbulundukları yerden çıkardı, onlara; 'Birbirinize düşman olarak inin, yeryüzünde bir müddet içinyerleşip geçineceksiniz'; dedik." (Bakara, 35-36)
Böylece dünyaya indirildiler.
Derken çocukları oldu. İşte onlar cennet nedir bilmeyen ilk insanlardı.

Cennetin kokusunu, tadını, rengini bilmiyorlardı.
Ancak onlara yeni bir lütuf kapısı açıldı.
Adına çocukluk denildi.
Çocuklukta insanın, meleklerin korktuğu "bozgunculuk yapacak, kan dökecek biri" olmavasfı kaldırılmıştır.
Çocuk adeta Hz. Âdem ve Havvâ'nın cennetteki hayatlarına benzer bir saflık, temizlik vegünahsızlık içerisinde yürür ergenliğe.
Hz. Âdem ve Havvâ'dan esirgenen, geri alınan Cennet hayatı, torunlarına onların hiçyaşamadıkları çocukluk verilmek suretiyle telafi edilmiştir.
Çocukluk cennetimizdir.
Her çocuk hanemize cennet hayatının kokusunu getirir.