Mikronezya ile Yutania'nın şöyle ağız tadıyla bir türlü kapışamayan ordularının sahillerde pineklediği bir sabah; olan oldu.

Muktedir Makropiç'in damadı Embesil Şamarov, Betonit Saray'ın koridorlarını kan ter içinde koşarak geçti ve huzura girmek için izin istedi. Kayınbabası Ulu oban'ın tahtına varıp ayaklarını öptüğünde, hâlâ soluk soluğaydı. Cırtlak sesiyle haberi verdi:

"Mutlak efendimiz, kutsal çobanımız, bıbıcım! Betonit Saray meydanına 1000 asker toplanmış, yemek yiyor!"

Ulu oban Muktedir Makropiç bir an durup yüce sesiyle haberi küçümsedi:

"Eee, ne olmuş O kadar ordu topladık, askerlerin canı sıkılıyor, piknik yapıyorlardır. Saçmalamak için mi geldin huzuruma, embesil Şahsımın zamanını harcama, defol!"

Embesil Şamarov, ertesi sabah yine huzura çıktı, yine soluk soluğaydı.

"Tanrı Ol'un tek varisi ve dahi oğlu, Mikronezya'nın yaratanı, lütfen bana kulak verin: Betonit Saray meydanına 10 bin asker toplanmış, yemek yiyorlar!"

"Yahu ne var bunda, salak damadım Demek ki silahlı kuvvetlerimizin orduyu besleyecek kadar tayını var, yediriyor işte. Defol git başımdan!"

Adı üstünde Şamarov, iyi bir dayak yemeden akıllanmayacak ve bir gün sonra, yine sabah sabah Makropiç'in huzuruna çıkacak kadar Embesil'di.