Toplumsal bellek neleri kaydetmiyor ki. Ne yazık ki bunlar her zaman iç açıcı şeyler değil. Irkçılığın bir çocuğa kadar nasıl acımasızlaştığına tanık olduk. Üsküdar Meydanı'nda insanların nasıl gaddarca konuştuğunu gördük. Suriyeli Ahmet. Yurdumuzda tahsil görüp çok iyi Türkçe ile ırkçılara haykırdı: "Ben bir insanım." Sonrasında Ahmet, büyüklerin yapamadığı hoşgörüyü, kötü yorumlar değil de güzel yorumlar üzerinde durarak, yeşil yapraklı bir dal gibi düştüğümüz yerden bizlere uzattı; "Her yerin bir iyisi, bir de kötüsü vardır." Kötüler geçen gün, genç bir kıza da operasyon başlattı. Bu kez hedef Iraklı Zeynep idi. Zeynep müthiş çevreci bir genç kızdır. Kaz civcivleri alır. Onları evinde bakar, büyütür. Kim bilir belki de mülteci olarak yaşadığı acıları, insanların gözlerinden saçılan ırkçı öfkeyi; o minik kaz civcivlerinin gözlerinden yayılan sevgide unutmak istemektedir. Fakat büyüyen kazlar, komşuları sesleri ile rahatsız eder. pushfn('ads'); O da parkın göletine bırakayım der, lakin görevliler evde yetişmiş hayvanların gölete uyum sağlayamayacağını, öleceklerini anlatıp engeller. Genç kız tekrar kazlarını sırt çantasına koyup evine giderken fotoğrafını çekenlere anlatır: "Çekmeyin bunlar benim kazlarım." Ne ki sosyal medya, mal bulmuş mağribi gibi sevinçten çıldırır; "Suriyeliler kaz çaldı." Her yerde Zeynep'in fotoğrafları ve kaz çaldığı ile ilgili haberler. Emniyet arar, aileyi karakola çağırır, ifadelerini alır. Konu anlaşılır. Kötü niyet bir kez daha ortaya çıkar. Hadi eskiden olsa bu tip olaylar kayıtlara geçmezdi. Fakat şimdi her şey sabitlenmekte. Ümmetin belleği bunları unutabilecek mi acaba. O nefret dili, o iftiracı söylem, o ırkçılık kokan pis nefesler bize neleri kaybettirecek. Kötü bir habere geçen gün bir kez daha rastladım. Bir esnaf, Araplara fiyatların iki katını söylediğini yazmış. Gelen yorumlar, bu kötü hareketi destekleyen ve Araplara küfürlerle doluydu. Seksenlerin başında yine Arap turistlere alaycı dillerle ayaklarını kestiler, Türkiye turizm gelirini kaybetti. Pandemide Batılı