İzmir'de bir özel okulun müdürüydüm. 23 Nisan sabahı. Okulda öğrenciler cıvıl cıvıl... Öğretmenler koşuşturuyor... Veliler telaşlı. Birazdan tören başlayacak. Tatlı bir heyecan... Kapım çalındı... İçeriye bir mini mini girdi. Dudağını bükmüş, gözü yaşlı. -Hayrola, neden ağlıyorsun -Öğretmenim törende okumam için şiir verdi bana. -Ne güzel... Sen okumak istemiyor musun -İstiyorum ama sevmedim ben bu şiiri.Şiiri alıp baktım. Mustafa NECATİ KARAER'in ''Mustafa Kemal Rüzgarı'' adlı şiiri... -Neden sevmedin bu şiiri -İçinde bilmediğim bir sürü sözcük var. Sonra bu şiirden bir şey anlamadım ben. -Öğretmenine söyleseydin değiştirirdi şiiri. -Söyledim, ama programa yazıldı. Müdür bey kızar dedi. Sahi kızar mısın... -Adın ne senin -Şeyma! -Bak Şeyma'cığım. Ben senin gibi dünya tatlısı bir öğrencime hiç kızar mıyım. Ama bebeğim, tören birazdan başlayacak. Bu kadar kısa bir sürede yeni bir şiiri nereden buluruz -Biz yazalım. -Biz mi yazalım, anlamadım -Müdür amca sizin şiir kitaplarınız varmış yani şiir yazıyorsunuz. Bir tane de birlikte yazsak olmaz mı Hem şaşırdım hem de hoşuma gitti. -Şeyma'cığım nasıl olacak peki -Bak müdür amca, annem babam ve öğretmenim bana Atatürk hakkında çok şey anlattı. Şimdi masanızın arkasındaki duvarda Atatürk resmi var ya.. -Evet var. -Hah işte, ben onunla konuşayım. Siz de konuştuklarımızı yazın.Bunca yıl şiir yazdım durdum. Oysa ilk defa karşımda gözü yaşlı bir minimini bana bir daha nasip olmayacak bir deneyim yaşatacaktı. Tüm dikkatimi bu can parçası ilham kaynağına odakladım. Sonra Şeyma karşımdaki koltuğa oturdu. Duvardaki Atatürk resmine baktı, baktı ve çocuksu bir tavırla konuşmaya başladı.O an sanki kalemimi elimden almıştı o küçücük kız. Yazan el benim, yazdıran yürek o mini mini kalpteki Atatürk sevgisiydi. Tören başladı. Okul müdürü olarak klasik bir açılış metni hazırlamıştım. Onu dosyaya kaldırdım. Açılışa Şeyma ile çıktık. Az önce yaşadıklarımızı izleyenlere sunduktan sonra mikrofonu Şeyma'ya verdim, heyecandan titreyen sesiyle şiiri okumaya başladı.Önce annemden duydum, Atam senin adını. Sonra babam anlattı, Senin yaptıklarını.Çok büyük adammışsın. Kurtarmışsın ülkemi. Devrimler Cumhuriyet, Atatürk yapmış seni.Elinde tebeşirin İlk öğretmenim sensin Özgürlük sevdalısı Atamsın, liderimsinDünya çocuklarına Ödülündür bu bayram Her yirmi üç nisanda Kalpler seninle atam.Ölmüşsün 10 kasımda, İnanmadım ben buna. Gerçekten ölmüş olsan, Yaşar mıydın ruhumdaSonra öğretmenim de, ''Atatürk ölmez'' dedi. Sınıfta resmin o an, Bizlere gülümsedi.İnan koruyacağım, Senin eserlerini. Ama henüz küçüğüm, Büyüyünce gör beni.Şeyma diliyle değil,