İsimlerin sonuna eklenerek onları meslek adı yapan Türkçemizdeki önemli bir ekten bahsetmek istiyorum size; cı-ci ekinden. Banka ve bankacı, futbol ve futbolcu, simit ve simitçi gibi. Bir işin üstadı olmak, erbabı olmak aslında o işi uzun süreyle yapmak ve meslek haline getirmekle ilgili. Günümüzde çoklu uzmanlık alanları ve perspektifler gelişmiş olsa bile, gastronomi alanında hâlâ uzmanlıkların kazanacağına inanıyorum. Gastronomiye yatırım yapanlar ve bu konuda uzmanlaşmaya çalışanların bana temel sorusu, neyin başarılı olacağı yönünde. Ben işin erbabı olduğunuz alanda bir konuyu öne çıkarmanız gerektiğini savunuyorum. Örneğin uzmanlığınız köfte yapmaksa köfteci açın. Sonu "ci" eki ile biten mesleğiniz, mükemmelliğinizdir. Lokantanıza gelen size köfte yemek için gelir. Başarının sırrı, kendi yeteneklerinize ve sizi diğerlerinden ayıran sırra vakıf olmanızdadır. Elbette kişi kendine karşı subjektif olabilir. Yakınlarınızdan destek alın. Neden size gelsinler sorusunu önce siz cevaplandırın. Heves ve gerçeklikler arasındaki farkı anlatan kısa bir anekdot da eklemek istiyorum. Shakespeare'i biliyorsunuz. 16.yy'da yaşamış dünyaca ünlü şair, oyun yazarı. 'Hamlet', 'Otello', 'Kral Lear', 'Macbeth' İngilizce yazılmış dev eserler. Bu ünlü şairin hevesi anlatan bir hikayesinden bahsetmek istiyorum. Ünlü şairin tanıdığı ve yollarının kesiştiği bir şemsiye tamircisi, yazarı uzun zaman yazdığı şiirleri değerlendirmesi için zorlamış. Bir gün şair dayanamayıp kabul etmiş ve şiirleri inceledikten sonra şemsiye tamircisine şöyle bir cevap vermiş. "Dostum siz şemsiye yapın, hep şemsiye yapın, sadece şemsiye yapın." Kısaca sıradan olmayın ve fark yaratın.

KIYMALI PATATES MANTI