Eskiden mahallelerdekapılar ardına kadar açıktı. Bir yanda kaynayan tencerenin kokusu bütün sokağa yayılır, diğer yanda komşunun kapısından gelen taze poğaça kokusu bizi içeri çekerdi. Anneler, teyzeler, nineler… Hep bir imece ruhuyla yemek yapar, pişen her lokma paylaşılacak bir hikaye olurdu. Bugün, gastronomi dediğimizde sadece şeflerin mutfakta yaptığı teknik dokunuşları değil; geçmişten gelen bu paylaşma kültürünü de anmalıyız çünkü gerçek lezzet, yalnızca damağımızda değil, kalbimizde ve hafızamızda bir iz bırakandır. Benim mutfağımda, "komşuculuk" sadece bir kelime değil; sofra etrafında birleşen, birbirini tanıyan ve destekleyen bir topluluğun ruhudur. Tencereden taşan yemek kokusu aslında bir çağrı gibidir: "Gel, soframda yerin hazır." Geleneksel tariflerimizi yaşatırken, o eski günlerin samimiyetini de tabaklarımıza taşımayı bir görev sayarım. Bir zeytinyağlı fasulye pişirirken, komşudan gelen domatesin, başka bir komşunun tarlasından kopmuş soğanın tadını düşünürüm. Belki de en çok o eski bakır tencerelerde pişen yemeğin, sabırla beklenen akşam sofralarının özlemini… Gastronomi dünyasında her şey hızla değişiyor. Ancak bana göre, ne kadar modernleşirsek modernleşelim, asıl mesele köklerimizi unutmamak. Komşuluk, paylaşmak, birlikte üretmek… İşte bu değerler, mutfak kültürümüzün en güçlü baharatlarıdır. Bugün sofranıza otururken bir tabak yemeği komşunuzla paylaşmayı, eski günlerdeki gibi "bir kap da siz alın" demeyi hatırlayın. Çünkü biz, birlikte yemek yapmayı ve yemeyi bilen bir milletiz. Ve belki de en çok bu yüzden yemeğimizin tadı başka hiçbir yerde yok. Değişmesin, değişmesine izin vermeyelim ne dersiniz

A-LÂ ZAHMAN ÇORBASI

Malzemeler (8 Porsiyon)

* 1 su bardağı kırmızı mercimek
* 2 yemek kaşığı ayçiçek yağı
* 1 adet soğan (büyük boy, küçük doğranmış)
* 4 su bardağı et suyu
* 4 yemek kaşığı tereyağı
* 2 yemek kaşığı un
* Tuz
* 1 su bardağı su
* 1 adet havuç (orta boy, tavla zarı doğranmış)
* 1 adet patates (orta boy, tavla zarı doğranmış)