"72 Seasons" ile Metallica köklerine dönmüş. Eski toprak metalciler için iyi haber. Ama '80'lerin eyvallahsız metal sound'unun bugünün metalhead'lerinde aynı heyecanı uyandırmamasını da anlıyorum."Metallica plak fabrikası satın almış" haberinin gelmesi itibarıyla albümün büyük beklenti yarattığı belliydi. Metallica, dünya çapında en fazla plak satan gruplardan biri. Son dönem albümleriyle değil, kataloğuyla da hâlâ sattığından tek başına bir fenomen. Bacasız ekonomi. "72 Seasons" bu ekonomiyi destekleyecek bir içeriğe sahip olmalıydı. Genç hayranlara belki alışık olmadıkları, üzerinde tartışacakları, günümüzün metal trendlerinden farklı bir şeyi sunmak, eski hayranlara da en son '80'lerden '90'lardan hatırladıkları, bildikleri Metallica'yı vermek. Albüm her ikisini de başarıyor.Yeni nesil metal dinleyicisi bu albüme nasıl tepki verecekti Bunu merak ediyordum. '80'lerin riff'leri, davulları, basları ve o yılların kaba, dizginlenmemiş, rafine edilmemiş, düzeltilmemiş, şekle sokulmamış, üzerinde uzun uzun çalışılmamış ilkel dinamizmi. Metallica ilk çıktığında insanlar için anlaması zor olmuştu. Ama neye karşı olduğu fark etmeksizin öfke ve isyanı ancak bu tip bir müzikle anlatabilirdiniz. MTV'nin müziği ele geçirdiği yıllarda her şey imaj ve şov olmuş, rock müzik glam ve hair metal arasında dar bir yere sıkışmışken Metallica'nın gerçekliği kuralları değiştirdi. (Not: Bir diğer kuralları değiştiren grup da Nirvana'ydı. Bu anlamda grunge ve metal el eleydi.)Özünü sahipleniyor'90'larda Metallica fenomen hâline geldi. O yıllarda yayınlanan albümleri de başta eski hayranlardan tepki alırken yeni nesillere ulaştı. Kimilerine göre pop'laştı, değişti. Blues'dan country'ye folk kültürüne gidilecek yolları yokladı. Ama bu yıllarda farklı kitlelere de açıldı. Bazen de mesela Lou Reed'le yaptığı albümde olduğu gibi büyük çuvalladı. 2000'lerde bocalamalar, kimlik sorunları ve elbette 'rehab' sorunları yaşadı. "St. Anger" ve "Death Magnetic"i bakalım Metallica ne yapacak, bitti mi yoksa söyleyecek sözü hâlâ var mıdiye merak ederek dinledik. Grubun yavaş yavaş yeniden '80'lere, köklere doğru kaydığının işaretlerini aldık. Metallica bana kalırsa "72 Seasons"ta kariyerinde belli bir süreyi başarıyla geride bırakan uzun soluklu bütün grupların yaptığını yapıyor. İyiden iyiye köklerine dönüyor. Özünü sahipleniyor.var taboolaDivId "";var taboolaPlacement "";if (adServiceConfig.isMobile()) {taboolaDivId "mid-article-thumbnails_mobile1_milliyet-" 6935462;taboolaPlacement"Mid Article Thumbnails_mobile1_milliyet";}else {taboolaDivId "mid-article-thumbnails_desktop1_milliyet-" 6935462;taboolaPlacement "Mid Article Thumbnails_desktop1_milliyet";}window._taboola window._taboola || ;_taboola.push({ mode: 'thumbnails-mid-a', container: taboolaDivId, placement: taboolaPlacement, target_type: 'mix' });_taboola.push({ article: 'auto', url: 'https:www.milliyet.com.tryazarlarmehmet-tezyeni-album-eski-metallica-6935462' });Albümün en can alıcı ve sembol şarkısı, belki müzikal özeti "Sleepwalk My Life Away". "Screaming Suicide" her şeyiyle '80'lerden kopup gelmiş. Benim ilk metal dinlediğim