80'lerde, düşük bütçeli bir bilimkurgu dizisindeyim sanki. Bir uzay gemisinin kokpiti. Sisli dumanlı bir ortam. Komutan Zorg az sonra dünyayı yok edecek düğmeye basacak. Ya da onun gibi bir mizansen. Parlak plastik dekorun sağından solundan yansıyan ışıklar dumanı delmeye çalıştıkça ortaya çıkan gölge oyunundaki şekilleri bir şeylere benzetmeye çalışıyorum. Neon renkler ne kadar da nostaljik ne kadar da retro-futuristik. Ve işte lazer de geldi. Lazer kadar 80'lere ait başka bir şey var mıM83, saat tam 21:00'de, kurulmuş bir saat gibi dakik sahneye çıktı. Uzun uzun, hiç acele etmeden, dakikliğin getirdiği kesinlik içinde intro'larını yaptılar. Aynı yeni çıkan "Fantasy" albümünün açılışındaki gibi. Gibisi fazla açılış işte bu zaten. Öyle ya da böyle, bu müziğin ve ışıkların insanı kendine çeken bilinçli ve hesaplı, kurgusal bir mükemmelliyetsizliği, bir yapaylığı var. Başka bir boyut."Sahnede olan, mükemmel olmak zorunda değil ki" diyerek bir yudum aldım elimdeki bardaktan. "Hiçbir şey mükemmel olmak zorunda değil, mükemmellik çok sıkıcı" modundayım zaten bir süredir. Kendimi bıraktım, kafama göre sakil bir 80'ler "fantazisi" yaşıyorum burada. Yeni albümün adı da "Fantasy" olduğundan bu ucuz kelime oyunumu da içten içe utanarak seviyorum ve aktarıyorum. Yaşasın ucuzluk. Gülümsedim ve Roundhouse'un ağzına kadar dolu meşhur yuvarlak salonuna baktım. İki gün üst üste "sold out" olan gösterinin bu ilk gecesinde herkes pür dikkat. Ve konser sonuna kadar da müzikle hop oturup hop kalkacaklar.Türkiye'de konsere gitmeyeli çok oldu, ama hatırlıyorum. Kapı önündeki sigara muhabbeti, sahne önünden daha kalabalık olan mekanlar vardı. Hâlâ böyle bir şey var mı yoksa açık hava festivalleri sağ olsun sigara ve müzikseverlik barıştı mı emin değilim. Seyircinin konser izlemesine (kendim de dahil) burada Londra'da alıştım. İnsanlar konser izleyip sonrasında müzikalite, ışık, akustik gibi konuları ciddi ciddi tartışabiliyorlar. Ana konunun müzik olduğu konserleri seviyorum.M83 stüdyoda daha elektronik, sahnede daha rock gibi duyulan bir müzik yapıyor. Şarkıların orijinal versiyonlarındaki synthesizer'lar sahnede yerini daha çok gitar, bas ve davul eşliğinde grup müziği anlayışına bırakıyor. Burada durum aynı. Bunun yarattığı etki bir post rock konserininkiyle aynı. Yer yer Mogwai ya da Explosions in The Sky konseri izler gibi büyüleyici geçişler yaşadık.var taboolaDivId "";var taboolaPlacement "";if (adServiceConfig.isMobile()) {taboolaDivId "mid-article-thumbnails_mobile1_milliyet-" 6970032;taboolaPlacement"Mid Article Thumbnails_mobile1_milliyet";}else {taboolaDivId "mid-article-thumbnails_desktop1_milliyet-" 6970032;taboolaPlacement "Mid Article Thumbnails_desktop1_milliyet";}window._taboola window._taboola || ;_taboola.push({ mode: 'thumbnails-mid-a', container: taboolaDivId, placement: taboolaPlacement, target_type: 'mix' });_taboola.push({ article: 'auto', url: 'https:www.milliyet.com.tryazarlarmehmet-tezbir-konserden-boluk-porcuk-notlar-6970032' });M83'nin turne üyelerini anmam lazım. Gitarist Theofile Antolinos ve davulcu Julien Aoufi, Tolouse çıkışlı BRUIT adlı post rock ekibindeler ve turnelerde M83'ye katılıyorlar. Bu grubu da dinlemenizi tavsiye ederim. M83 ile yarattıkları sinerji ve elemanların birbiriyle uyumu sahneye çok şey katıyor.Anthony Gonzales M83'yi 2001'de Nicolas Fromageau ile kurdu. Fransız Rivierası'nın Cannes'a yakın Antibes şehrinde doğup büyüyen ikili daha sonra grup Mute ile anlaşıp işi büyütünce ayrıldılar.