Bundan tam 10 yıl önce bugün, yani 10 Ocak 2014 tarihli yazımızın başlığı aynen şöyledir: Ey nefsim! Hür ol, kul ol, mert ol!

İçinde bulunduğu şahsiyet-i maneviye dairesindeki itibara-fazilete kanaat etmeyip haricî cereyanların rüzgârına kapılan bir kısım kardeşlere "Gafil kafalara bir tokmak" neviden olan o yazının (yer darlığından) bir özetini takdim etmek istedik. Bakalım, aradan geçen zaman neyi tefsir etmiş Hadiseler hükmünü nasıl ibraz etmiş Yaşananlar kimi teyid ve kimi nakzetmiş Vs. Hem bunları görelim, hem de bir nefis muhasebesi yaparak hep birlikte gereken dersi çıkarmaya çalışalım inşallah. İşte 10 sene önceki o yazıdan bazı iktibaslar:

Ey gafil nefsim ve ey hayalî arkadaşım! İyi bak, iyi dinle!

Sen bağlı olduğun, içinde göründüğün câmiayı küçümsedin. Kendini beğendin, başkasına perestiş ettin. Dahası, başkasına yaranmaya çalıştın.

Çalıştın, ama yine de yaranamadın. Çırpındığın, hatta meddahlık yaptığın halde, yine de üvey ve iğreti muamelesi gördün. Sana tam itimat etmediler. Mâzini, geçmişini kötüle dediler. "Biz kırk yıldır yanlış yaptık" itirafında bulunmanı istediler. Bu zilleti de irtikâp ettin, fakat yine de o haricî cereyanın mensuplarını memnun edemedin.

Nefesinle beraber, neredeyse bütün sermayeni tükettiğin halde, yine de bir faydası olmadı. Seni yine de aziz görmediler, kendilerinden biri saymadılar. İki arada bir derede kaldın. Şimdi şaşkınları oynuyorsun. Gözün kararıyor, başın dönüyor. Bir türlü çıkış yolu, doğru yönü bulamıyorsun.

Kezâ, sen keyfiyete değil, kemiyete ehemmiyet verdin. Kendi kuvvet merkezini hiçe saydın; kendini başka cereyanların rüzgârına kaptırdın. Bir türlü sükûnet bulamadın. Azap ender azap çekiyorsun. Daha da çekeceksin.

Çünkü, samimî kader arkadaşlarına, halis dâvâ kardeşlerine olan sadâkatini bozdun. Umumun hukukuna girdin. Temel içtimaî düstûrlara bile neredeyse tersinden baktın, yahut baktırmaya çalıştın. Veyahut, o kudsî düsturlara tersten bakanların ağzının içine öylece bakakaldın. Hiç ses çıkarmadın.

Seksen-yüz yıllık koca bir camianın izzetli, haysiyetli duruşunu lekedâr etmeye çalıştın, yahut çalıştırıldın. Hukuk-u Üstad'ı, hukuk-u Nuriyeyi çiğnemeçiğnetme bedbahtlığına düştün, yahut düşürüldün. Bir nevi ihanet etmiş oldun. Şimdi, o ihanetin sancılı, azaplı cezasını çekiyorsun.

Yine de "Oh olsun!" demiyorum; Allah kurtarsın diye duâ ediyorum.

Ey mağrur nefsim ve ey hayalî arkadaşım!

İçinde bulunduğun câmianın meşveretini küçümsedin, şûrâ kararlarını neredeyse alaya aldın.

Aklını mühendis yapmaya, sönük kafa fenerinle etrafı aydınlatmaya çalıştın. Pilin bitti, projen iflâs etti...