KELİMELER hızlı ve yuvarlanarak söylenir. "Yapıyom, yapcaz, yapıve..." "-IPDURU" kalıbı şimdiki zaman olarak sık sık kullanılır. "Aranıpduru, niydipdurun, yiyipduru..." "GANERE" diye bir kelime vardır ki hoşa gitmeyen bir şey yapanlar için söylenir. Bu erkek olur, kadın olur, hayvan olur fark etmez. İNCİRE yemiş, mısıra darı denir.. "I,İ" harflerini kelimenin önüne getirmeler çok görülür.. "ilana (lahana), ilan (yılan), ıscak (sıcak), ırmızan (ramazan), ırıhat (rahat), ilman (limon), ırahmatlık (rahmetli), imine (Emine)" "YALIM", 'galiba' anlamını taşır. Cümle sonlarında bol bol kullanılır. "BEBER, badılcan, domat" (biber, patlıcan, domates)... "ELLERİN gızları, ellerin garıları, ellerin adamları, ellerin oğlanları..." Sık sık kullanılır karşılaştırmalarda. 'Ellerin adamları neğden buluyola paraları bilmem...' "EMMİNE ünleyip gel haden bakem..." "BENE bak biyu!" "YİYİN gari!" "ENKİNİ enkire goma." "Onu oraya koyma" demek isteniyor. "ÖPÜVEEM gaari du biyu." 'BABA'YA "vıba" denildiği de olur. Sorsan baba diyorlardır ama çıkan ses 'vıbaa'... "DEGİDE anam de!" denildiğinde bilin ki bir şeye şaşırılmıştır... "GIII" denildiğinde "Kıııız" kastediliyordur. "LEN bizim oğlan!" Kahvehanelerde gençlere böyle seslenildiği çok olur. İSMİ Ayşe olanlardan bahsedilince "Ayşe gadın" denir. "Ayşe kadın fasulye" ile olan alakası nedir ben de bilmiyorum. 'KÖY'E 'köğ' ya da 'köv' denildiği görülür. "EMME" 'ama'nın değişim geçirmiş hali. "Emmeee" diye uzatılır genelde. "GOCA nenenin elini öptün mü" "ÜLEN, len" "ulan,