Asıl fedaîliğin sevgi odaklı bir hedef ve ideal için ortaya konulması gerektiğini ifade eden Üstad, muhabbeti kâinatın mayası olarak niteleyen tahkikî iman temelli bir düşünce sistemi geliştiriyor. Ve hizmetini de bu temele bina ediyor.

Muhabbet ve şefkat eksenli bu hizmetin aslî hedefi, insanların öncelikle ebedî hayatlarını kurtarmaya çalışmak ve bu dünyada da imanın kazandırdığı huzur ve saadet iklimiyle buluşturmak.

Hayatını bu hedefe vakfeden Bediüzzaman, binlerce sayfalık eserlerinde, insanlara ebedî kurtuluş yolunu gösteren iman hakikatlerini anlatıyor.

Bu eserleri dikkatle, tefekkürle, anlayarak ve hazmederek okuyan bir insan, Yaratıcıyla odağında muhabbetullah bulunan sevgiye dayalı bir irtibat kurmanın tılsımını yakalıyor ve bu tılsımla, kâinattaki bütün varlıkları, muhabbet mayasıyla vücuda getirilmiş "kardeşler" olarak görüyor.

Yine Üstad birinci Emirdağ hayatının sonlarında, muhtemelen Afyon mahkemesi öncesinde yazdığı on maddelik metnin sekizinci maddesinde kendisini anlatırken, "Kırk seneden beri bütün kuvvetiyle ve âsârıyla eserleriyle İslâmiyet'in uhuvvetine kardeşliğine ve Müslümanların birbirine muhabbetine çalışan ... bir adam" ifadesini kullanıyor.

Ve onun hayatına ve eserlerine baktığımız zaman, bunun çok güzel örneklerini görüyoruz.