Yaklaşık on üç yüzyıl önce yaşamış olan şair Hesiodos, söz konusu eserinde telmihli bir şekilde "adalet" konusunda da şöyle seslenmektedir:

"Şimdi krallara bir sözüm var,

Ne kadar söz bilir kişiler olsa da krallar.

Atmacanın biri alaca boyunlu bülbüle demiş,

Bülbülü sıkarken yaman pençelerinde,

Zavallıcık inlerken keskin tırnaklar gövdesinde,

Şöyle demiş atmaca bizimkine hışmiyle:

"Ne bağırıyorsun be, pis ufaklık

Senden daha güçlü birinin elindesin.

Ne kadar güzel türkü söylersen söyle,

Seni ben götüreceğim istediğim yere,

Orada ya yiyeceğim seni kıtır kıtır,

Ya da dilersem, koyuvereceğim seni.

Kendinden güçlüsüne ayak direyen zırdelidir:

Acı çeker, kepaze olur boşuna."

Böyle demiş yel kanatlı atmaca,

Yüce göklere uçan kuş.

Ama sen Perses, doğruluktan yana ol,

Aşırılığa kaptırma kendini.

Biz zavallılara iyi gelmez aşırılık,

Büyükleri bile yıpratır azgınlık,

Başlarına bela geldi mi, ezilirler altında.

Doğru işlerden yana gidendir güzel yol,

Haklı kazanır önünde sonunda,

Çeke çeke aklı başına gelir budalanın.

Yeminler gelir eğri yargıların ardından

Ve Hak yükseltir o zaman sesini

Rüşvetle hak yiyenlere karşı

Ve düşer ağlayarak ardına insanların,

O insanların ki sürmüşlerdir Hak'ı haksızca

Evlerinden, yurtlarından dışarı.

Ama onlar ki yerliye yabancıya karşı

Doğru yoldan, doğru yargılardan ayrılmazlar,

Onların yurtları uygarlığa kavuşur,

Mutlu kişiler yaşar kentlerinde,

Delikanlıları besleyen barış gelir ülkelerine