"babam, uzun yol şoförü olacağı ayaklarından belli

yanında yaşlı adam gözleri çıplak

ve terzi pantolonuyla dikilmekte, sonsuz bakmaktadır

parabol gökyüzü ve deniz paralel bir sınır çekmiş

çekilen denize bir nağra piştova benzer atları

yani yelelerini havalandırmıştır.

dedemin torunu yani ilk torunu ben yani babamın oğlu

kadıköy vapurunda bir kızla ufku kız(ıl)lığından

ayıramamışımdır

gemiardı köpüğüyle yüzümde yüzülen sular denizinde

işte o kız küpelerine kulaklarını aramaktadır."

"İntihar İlacı" şiirinin "IVözgeçmiş" bölümünde Hüseyin Atlansoy (İntihar İlacı, 5. Baskı, Hece Yayınları, Ankara 2025, s. 38) bir "durum" betimlemesi yapar.

Bir başka "durum" betimlemesi de şöyledir:

"Ben muhacirim. Deliorman'dan gelmiş bizimkiler. Çıplak ayaklarıyla girmiş fotoğraflara dedem. Enine ve boyuna sağlam duruyor fotoğraflarda babam. Babaannemin ismi Sadife yani sedefler. İşte o sedeflerden saçılmışız bir yeryüzüne. Toprağa, bahçeye, buğday ve tohuma. Küçük ve güzel bir sedef kolye olarak taşınmışız, sevdiklerimizin göğsünde. Yani ben kolyemi geri almam.

Yani ben

Hiç."

(Kaçak Yolcu, 4. Baskı, Hece Yayınları, Ankara 2025, "Hiç", s. 20)

Hüseyin Atlansoy, şiiri kurarken, onu hayat olgusundan yalıtarak değil, onu şiirin içine katarak oylumlu anlamlarıyla betimliyor. Böylece, hayatın gündelik akışının aslında bir şiir damarı üzerinde devinip durduğuna yoğunlaştırdığı dikkatleri kayda geçiriyor. Bu arada Türkçenin somutu adlandırma niteliğinin aynı zamanda çeşitli imgeleme imkânına açık duran niteliğinin, şiirin kuruluşunda ve işleyişinde sunduğu imkânların örneklendirildiğini de gözlemliyoruz. Birtakım tarihi olay veya durumların doğal bir anlatımla bilinç altından bilinç düzeyine çağrışımlarla taşınabileceği sergilenebilmektedir.

Sözgelimi "İyi Günler İlerde Anneanne" şiiri, şimdiki "durum"un sadece bir gözlemini yansıtmanın ötesinde, geleceğin nasıl olacağı, olması gerektiğinin bir çağrışımını da duyumsatır, umudu canlı tutar.

"İyi günler ilerde anneanne

İyi günler ilerde

Bense yirmidört saatlik