12Nisan 1945. Başkan Franklin D. Roosevelt hayatını kaybeder, yerine Başkan Yardımcısı Harry S. Truman geçer.

Roosevelt yaklaşık iki yılda ve büyük masraflarla hazırlattığı atom bombasını kullanmakta mütereddittir, Truman acelecidir ama.

Derhâl elemanlarını toplar: Sizce ilk hedef neresi olmalı acaba

Büyük düşman Almanya'dır, ikincisi ise havlu atmakta olan İtalya.

Ancak bombanın tesiri meçhuldür, sarı kafalıları (Avrupalıları) incitmek de vardır hesapta.

Ama Japonlar olabilir. Beyaz Saray'ın gözünde Asyalıların kıymetiharbiyesi yoktur, moleküllerine ayrılmalarında da bir beis (!) bulunmaz.

Harita üzerinde buluşur konuşurlar, Başkan'ın parmağı Hiroşima'ya basar. Burası hareketli ve kalabalık bir şehirdir, stratejiktir ayrıca.

Eğer bir mani çıkarsa Kanto bölgesi, Tokyo Körfezi, Kawasaki, Yokohama, Nagoya, Osaka, Kobe, Kyoto, Shimonoseki ya da Yamaguchi silinecektir haritadan

O gün itibarı ile bombalanacak şehirlere hava saldırısı düzenlenmez, insanlar emin sanıp yerleşirler nüfusları artar. Kadınlar, çocuklar, yaşlılar...

Şehrin varoşlarında işçi evleri ve sanayi bölgesi yer alır, bunlar kendi hâlinde insanlardır. Çoğu eline silah almamıştır hayatında, ikaz edilmezler o başka.

KATİLLER PİST BAŞINDA

Derken hedef adayları içinden Kyota silinir rütbelinin biri zamanında balayına gitmiştir, sırf onun hatırına.

Ve Truman beklenen emri verir. 'Bomba gözle görerek atılması mümkün olduğu gün Hiroşima, Kokurakita, Nagasaki ve Niigata'dan birinde patlatıla!"

Ve Little Boy'un (ufaklık) parçaları USS Indianapolis kruvazörüne yüklenir ve Tinian adasına nakledilir ivedi kaydıyla.

USS Indianapolis dört gün sonra Filipinler Denizi'nde Yb. Mochitsura Hashimoto komutasındaki Japon denizaltısı tarafından batırılır. 1.199 kişilik mürettebatın 300'ü saldırıda ölür, kalanlar beş gün okyanusta çırpınır çalkalanır, köpek balıklarına yem olurlar. Sadece 316'sı kalır hayatta.

Derken efem... Tinian adasında mevzilenen 509. Grup komutanına gizli bir emir gelir. "Hazırlan!"

6 Ağustos gecesi 00.37... Üç B-29 (Boing-uçan kale) pist başı yapar. Straight Flush, Jabit III ve Full House.
01.27'de "Enola Gay" adlı tayyare bombayı yüklenir motorlar çalışır. 01.45'te frenleri boşaltıp uçar.

20 dakika sonra tahribat ölçmekle görevli "Great Artist" ve fotoğraf çekmekle vazifeli "Nesesarry Evil" takılır arkalarına.

Sabah 06.30. Little Boy'un patlatıcısından yeşil bujiyi kaldırır, yerine kırmızıyı takarlar. Komutan Tibbets 'Arkadaşlar bu dünyanın ilk atom bombasıdır' der ekibine açıklama yapar.

AVLAYABİLİRLER ASLINDA

Ardından "Enola Gay"in radarında parlak bir nokta görünür "Japonlar!"

İrtifa düşürüp dalar ve kaçarlar.

Şikoku üzerinden geçerken radara yakalanırlar. Bir Japon avcı uçağı ateş açsa da tutturamaz. Yarım tur atıp tekrar gelir ama bir türlü pozisyon alamaz. Hergün yaşanan dalaşmalardır, yorgunluk, bıkkınlık da vardır galiba. Ah bilseler, bırakırlar mıydı, kafadan dalarlar icabında.

Saat 07.0: "Straight Flush" Hiroşima üzerine ulaşır. Binbaşı Eatherly, "Hava açık harekâta mani yok. Görüş uzaklığı 10 mil, bulut kalınlığı 12'de 1" şeklinde rapor sunar.

07.09: Japonlar "Straight Flush"ı bulur, filolara duyururlar.

07.31: "Straight Flush"ın Hiroşima'yı terk edince avcı uçakları kalkma gereği duymaz. Hani ya vazife aşkı Yakışır mı Japon'a

08.09: Tibbets ve arkadaşları artık Hiroşima'yı çıplak gözle görmektedir. Japonlar saldırının farkına varır ve alarm vaziyeti alırlar.

Enola Gay Hiroşima'nın üzerinde 9632 metre irtifadadır. Hava basıncını ölçmek için radyosonda taşıyan üç paraşüt atar.

08.12: Navigatör seçilen noktaya girildiğini bildirir. Bombacı Norden nişahgâha geçer, hız, irtifa, suhunet (sıcaklık), rutubet ne gerekiyorsa bakar ve Aioi Köprüsü'ne kilit atar.

08.13: Chuugoku mıntıka komutanlığı "Düşman üç büyük uçakla Saijo üzerinden batıya ilerliyor" ikazını yapar.

08.15: Ve Little Boy'u bırakırlar aşağıya. Atom bombası 43 saniye düşer ve takriben 600 m yükseklikte patlar. "Enola Gay" keskin bir dönüşle sahadan uzaklaşsa da bombanın rüzgârıyla savrulur. Albay Paul Tibbets kopan çatırtıdan uçaksavara yakalandıklarını sanır hatta.

CANİLERE MADALYA

Adı geçen 1 megatonluk bomba Hiroşima'yı yok eder. 750km/sa. hızla esen rüzgâr, ortalığı siler süpürür.

İnsancıklar erir akar, oturdukları mermerlerde sadece leke bırakırlar. Daha uzaktakiler kavrularak ölür.

Merkezden 12 km ötede bile kapı pencereler dağılır, elektrik telleri kopar, vücutları yanar, radyo aktif serpinti yüzünden kör olurlar.

Kısa günün hasılatı: 120 bin mecruh (yaralı), 80 bin mevta…

Bilahare radyasyonla ölenler olacak hamile kadınların çocukları genetik kusurlarla doğacak bir ömür beddua edeceklerdir bombayı yapana da, atana da…

Nagasaki'yi de ilave edersek yarım milyon insanı ortadan kaldırırlar.

Kaosu yaşayıp sağ çıkan 250 bin zavallının (Hibakusha) yüzü gülmez bir daha.

Şehirde rızaları hilafına tutulan ve zoraki çalıştırılan 20 bin Koreli de buharlaşır. ABD onları yok sayar, davalar uzaaar gider, ne tazminat, ne ceza.

Yazık. Eğer hâkim deniyorsa onlara.

Yolculuğu yarım bırakmayalım. Ekip kalkıştan 13 saat sonra Tinian adasına döner iner. Org. Carl Spaatz, büyük katil Paul Tibbets'i ayakta karşılar ve "Havacı Onur Madalyası" sunar, yamaklarına da "hava cıva" babında bir şeyler takar.

MADALYONUN ÖBÜR YÜZÜ

Şimdi sizi bir başka yere götürelim. Kanada'ya.

Malum korku filmleri ekseri hayalet gemilerde, metruk malikanelerde, insansız şehirlerde geçer.