Floransa Operası'nda Vincenzo Bellini'nin Norma operasını dinledik. Bir zamanlar Avrupa'nın kendi çevresine sadece Japonlar karışırdı. Bugün ise sanayiden sanata, müziğe kadar, Türklere ve İranlılara da rastlanıyor. Üstelik bu durum istisna değil. İtalya, Avrupa'nın anasıdır ama bizim bildiğimiz Kuzey Avrupa ile pek ilgisi olmayan bir ana. Öğrenci kalabalığımız fazla ve gayretliler. Ancak eskiye göre kötü bir yanları, İtalyancayı kötü bir aksanla konuşmaları. Dışarı çıkan gençler önce Türkçeyi doğru konuşmayı öğrenmelidir.

PAZAR günü, ayın 16'sında, Floransa Operası'nda Vincenzo Bellini'nin Norma operasını dinledik. Başrollerden birinde Mert Süngü vardı. Tanıdığımız arkadaşlardan biri de Bari'deki opera orkestrasında kemancı bir İranlı sanatçıydı; Mervit Nesnas.

GENÇLERİMİZE BAKALIM

Dünya artık eski dünya değil. Bir zamanlar Avrupa'nın kendi çevresine sadece Japonlar karışırdı. Bugün ise sanayiden sanata, müziğe kadar, bir zamanlar "oryantal" diye anılan Rusların ve Japonların yanında artık Türklere ve İranlılara da rastlanıyor. Üstelik bu durum istisna değil. Gerek siyasi çalkantılar, gerek ekonomik sıkıntılar, gerekse insan hayatındaki en masum isteklerden biri olan değişiklik arzusu, ülkelerin seçkinlerini harekete geçiriyor. Yanımdaki dostlarımdan Emre ile Lale'nin kızları Milano'da başarıyla okuyor. İtalya'nın en seçkin kurumları Milano'da yer alıyor ve bu seçkin kurumlarda da Türkler var.

Doğrusu, 40 yaş üzerindeki neslin içinde altın değerinde insanlar çıkıyor. Hâlâ böyleyken belediyeden merkezî idareye neden yaşı geçmiş, yarım yamalak tahsilli kasaba politikacıları ısrar ediliyor, bunu anlamıyorum. Biraz da gençlerimize -hem de büyük fedakârlıklarla yetiştirdiğimiz kendi gençlerimize- bakalım.

İtalya'da hava buradakinden daha soğuktu. Buna rağmen Roma üzerinden Bari'ye geçiyoruz. Abruzziler denen dağlık bölge, Avrupa'daki kurtların son uluduğu yerdir. Feodal İtalya'dan kalma şatolar ve kasabalar ormanların arasında yer alıyor. Güneye aşağıya doğru indikçe Güney İtalya'nın subtropikal iklimi ve coğrafyası ortalığı kavuruyor.

İtalya, Avrupa'nın anasıdır ama bizim bildiğimiz Kuzey Avrupa ile pek ilgisi olmayan bir ana. Elli yıldır güney ve orta İtalya'ya gelip giderim. Her zaman bir yönüyle, sıcaklığıyla bize, yurdumuza daha yakın olduğunu hissettirir. Öğrenci kalabalığımız fazla ve gayretliler. Ancak eskiye göre kötü bir yanları, İtalyancayı kötü bir aksanla konuşmaları. Bu, Türk aksanı değil; Türkçedeki sesli harfleri düzgün telaffuz edememekten kaynaklanan bozuk Türkçenin İtalyancaya yansıması. Dışarı çıkan gençler önce Türkçeyi doğru konuşmayı öğrenmelidir.

İTALYA'DA HAYAT UCUZ

Siyasi açıdan, İtalyan politikasında Rusya'nın çok etkili olduğunu ileri sürenler var. Aksini iddia edenleri de gördük. Hristiyan Demokratların çok tartışılan lideri Giulio Andreotti'den beri İtalya'nın Doğu Avrupa bloğuyla ilişkileri diğerlerinden çok farklıydı. Normali de budur. Rusya'nın dış politikada hâkim düşman durumuna getirilmesi, milletler için sadece bir israftır. Rus topraklarından ve zenginliğinden yararlanmak isteyen Alman Bloku, her zaman bu kuvvetin abartılmasına ve çarpıtılmasına neden olur. Alman dış politika hedeflerine dahil olmak akıllıca bir politika değildir. Aslında yapılacak şey, Kuzeybatı Avrupa Bloku'nun Rusya politikasını ustaca dışlamak ve savunma sisteminde o blokun ürküntüleri, telaşı ve plansızlıkları dışında kalmaktır.

İtalya'da hayat buraya göre ucuz. Sadece giyinmek değil, gezmek, yemek, içmek de öyle. Aynı kaliteyi tutturmak için hangi kazancı kullanacağımız sorusu ise ortada kalıyor. Batı Akdeniz bölgesindeki bir gezintide bile bu gelir-gider dengesizliğini, dağılımının saçmalığa varan kompozisyonunu düşünmeden edemiyorsunuz. Galiba asıl facia, aziz yurdumuzun Akdeniz ülkelerindeki iktidar ve idari sisteminin dışına kayıp Güney Amerika ekonomilerine ve toplumsal yapısına benzemeye başlaması olacak. İşte o zaman, Türkiye'nin Doğu Akdeniz'deki varlığının bile krize girdiğini düşünmek ürkütücü olur.

Temiz havalı, temiz köylü komşu Akdeniz ülkelerini gezmek, hem bizi dinlendirir hem de ortalıktaki düzensizlik ve çevre yağmacılığına karşı durmak için bir güç verir.

YEŞİLKÖY YAĞMACILIĞI

YEŞİLKÖY, İstanbul semtleri içinde nispeten hızlı betonlaşmadan kurtulmuş bir yerdir. Ancak son gelişmeler, durumun değişmeye başladığını gösteriyor. 1950'ler ve 1960'larda bile Yeşilköy, ahşap ve mütevazı köşklerin yanında pekâlâ şatafatlı olanlarını da barındırabiliyordu. Semtin adı, gerçekten de yeşili hak ederdi. Bu, ta imparatorluk devrinden beri pek değişmeyen bir manzaraydı. İstanbul'un her etnik grubundan eski ailelerin yer aldığı bir semtti.

KIYI EŞKIYALIĞINA DUR DENMELİ

Bugün nüfus değişiyor ama nitelik sanki aynı kalmış gibi. Daha kapalı bir yer hâline gelmiş ama semte düşkün bir nüfusu var. Havasına, görünümüne sahip çıkmaya hazır gibiler mi dersiniz Yanılırsınız. Umumi eğilim orada da kendini gösteriyor.