610 Yılı Ramazanında, Hira'da tefekkürle geçen günlerin birinde, Peygamberimiz sav vahiy meleği Cebrail ile ilk vahiy tecrübesini yaşadı. Heyecanla eşi Hz. Haticenin yanına döndü, olanları anlattı. Hz. Hatice onu (sav) ''Allah hiç bir vakit seni utandırmaz. Çünkü sen akrabayı gözeten, muhtaç olanların bakımını üstlenirse, aç ve açıkta olanı koruyup kollasın misafire ikram edersin aç ve açıkta olanı koruyup kollasın misafire ikram edersin ve musibete maruz kalanlara yardım edersin''. (Buhari) sözleriyle teselli etti. Sonra Peygamberimizi, Tevrat ve İncil hakkında bilgi sahibi olan amcasının oğlu Varakaya götürdü. Varaka, Resulullahı dinledikten sonra kendisine gelen vahiy meleği Cebrail olduğunu söyleyerek Onun Peygamberliğini müjdeledi. Peygamberimiz, insanları hak dine davet etmek üzere harekete geçince, onun çağrısını ilk olarak Hz. Hatce kabul etti. Böylece ilk mümin hanım olma şerefinin yanı sıra Resulullahı tüm hayatı boyunca desteklemenin, tüm varlığını Allah yolunda feda etmenin en güzel örneği olmuştur. TARİHTE ÇOK AĞLAYANLAR: Hz. Adem, Hz. Yakub, Hz. Yusuf, Hz. Fatıma ve Hz. Ali İbn. Hüseyin as. Tarihte herkesten çok ağlayanlardır. Hz. Adem, cennet için o kadar ağladı ki, gözlerinin nurunu kaybetti. Bu yüzden Hz. Yakuba şöyle dediler: Ey Yakub! Sen o kadar Yusufu düşünüp ağlıyorsun ki, ağlamakla helak olacaksın. Hz. Yusuf da babası Yakub'un uzak kaldığı için o kadar ağladı ki,hapiste olanlar rahatsız oldular ve şöyle dediler: Ey Yusuf! ya geceleri ağla gündüzleri sus veya gündüzleri ağla geceleri sus''.Hz. Yusuf as geceleri ve gündüzleri ağlama hususunda onlarla anlaştı. Hz. Fatıma as da o kHine halkı, ''Ey Peygamberin kızı. gece gündüz ağlaman bizleri de