Seçim sonuçları üzerine bazı değerlendirmeler var: Belediyelerin yükü merkezi bütçeye çok ağır geliyormuş da Bu yükü hafifletmek için belediyeler kaybedilmiş de Falan gibi.

Bu tür değerlendirmeler züğürt tesellisi sayılır.

Çalışacakların çalışmalarına mani olur. Kuvvei maneviyelerini kırar.

Şunu unutmamak gerekir. İstanbul Belediyesinde olduğu gibi kaybedilen belediyelerde de kazananlar kuvvetli bir çalışan kıyımına gidecekler. Bu çalışanlara sahip çıkmak gerekir. Bu da ya çalışanların hükumetlerde istihdamı ya büyük şehirlere kaydırılması ya da kimsenin işten çıkarılmayacağının garantisi olabilecek bir yasal düzenlemenin yapılması Mesela, ancak belediyelerden mahkeme kararıyla işçi çıkarılır, gibi bir madde ile bu iş sağlama bağlanabilir. Her seçimden sonra belediyede çalışanları bir korku almaktadır: Acaba işten çıkarılacak mıyım İstanbul Belediyesinden böyle 22.000 işçi çıkarıldı ve tazminatları ödenmedi. Bunlara yazık değil mi Evlerinde aş kaynamıyor mu

Partinin kendisini baştan ayağa yenilemesi gerekir. Bir de emekli olan vekil maaşını yeniden düşünmeli

Herhangi bir parti, iktidarının en güçlü olduğu dönemde böyle bir yasal düzenleme yapıyor lakin devlet inişe geçtiğinde müktesep haktan doğan yükümlülükler gereği çok tartışmalara sebep oluyor. Emekli bir vekile bu kadar verip diğer kesimi görmemek ne oluyor Sonunda birikiyor birikiyor ve bu hale geliyor.

Siyaset Meydanında kazanmanın hüner olması kadar elde tutmak da büyük bir hüner. Bu defa kaybetmek iki kez mağlubiyet sayılıyor. Bir, belediyeyi kaybediyorsunuz, iki, belediye başkanınızı kaybediyorsunuz. Bakıyorum halka. Herkes verdiği karardan memnun. Kimse "tüh yanlış yaptık" demiyor. Bu korkulacak bir durum. "Bu defa ders verdik değil, saf değiştirdik" anlamı çıkıyor mu buradan, bunu da düşünmeliyiz.

Öyle veya böyle Seçim sonuçları iyi değerlendirilmeli.

Seçim sonuçları laik kesimde "Atatürkçülük" kazandı diye lanse ediliyor. Bunun da çeşitli izah yönleri var:

1- Eğer öyleyse Atatürk hiç kazanamamıştı. Çünkü hiç seçime girmemişti.