Bir Cumhuriyet Bayramı yazısı

İDRİS GÜNAYDIN

Bu yazı Cumhuriyet Bayramına atıftır. Eğer yaşasaydı, Kemal Atatürk bu minvalde konuşurdu:

Muhterem vatandaşlarım! Cumhuriyetimiz kurulalı 102 sene oldu. Bugün aynı zamanda Altay Tankımızın envantere giriş günü. Neler çekmedik bugünleri görebilmek için. Daha buraya gelinceye kadar yüzlerce hava savunma sistemleri, kendi uçağımız, kendi gemimiz, yağ gibi yollar, muhteşem köprüler, akıl almaz hastaneler, hızlı trenlerin hem yolu hem kendisi, Avrupa'yı kıskandıran havaalanları, sıraların üstünde kitaplar, spor salonları, millet bahçeleri, denizin altından geçen köprü ve tüneller. Nükleer santraller, deniz ve karada yakıt aramaları... Bu ne yav Kurtuluş savaşını bir mermi atmadan kazandık. Bunlar ne

Bunlar cumhuriyetin kazanımları. Bir hata yaptık. İnançla, tarihle savaştık. O yüzden bu yatırımlar yüz yıl gecikti.

Bunları yapabilen şahsın elini öperim gerekirse.

Benim ülkeme yapılmış bunlar.

Geçen zaman gösterdi ki; memleketin muhtelif yerlerine çıplak heykelimi diktiler.

Zerre utanmadılar. Benim gibi, denize girerken bile şort giyen birine bu yapılır mı

Sanki ben Adem'le Havva mıyım

Yanımdaki delikanlının edep nahiyesinde incir yaprağı olsun var, benimkinde meşe yaprağı bile yok.

Rica ediyorum hükümetten. Böyle erotik heykelleri kaldırsın. Ayıptır yahu. Ar namus tertemiz mi Sanki bu heykeltıraş benim edep yerimi mi gördü La havle vela kuvvete...

Sonra uyduruk kaydırık hikâyeler. Ne imiş ben Hint vedalarını okuyormuşum

Okurum. Vedaları da okurum Fikrimin ince gülünü de... Latife'nin defterlerini okuyacak değilim ya. Onu siz okuyun.

Yani ki cumhuriyetimizin on yedi yılı suikastlarla ve yabancı hatunların bize adaptasyonuyla, yirmi senesi, kendini bişey sanan başbakan ve arkadaşlarının idamıyla, 30 senesi sağ sol kavgası ve telefatla, on yılı başörtüsü zulmüyle, kalan süresi de anıtkabrimde hüngür hüngür ağlayanların şangır şangır ağlamasıyla geçti.

Lakin bağdan boşanır gibi hizmetler yapıldı. Kutluyorum. Böyle bu hizmet kervanı devam etsin.